Gisteren ging ik keurig op tijd mijn mand in, echter kwam de slaap niet. Teveel spoken in mijn hoofd. Had ik alles ingepakt, was ik niks vergeten. Je zou toch denken dat je het na 55 levensjaren wel een beetje op de rit hebt. MOOI NIET, en dat resulteerde in een drietal slaapuren. Het scheelt dat ik dit soort jammerheden toch een beetje incalculeer. Slaapgebrek levert me altijd wat klachten op. Maar gewapend met aspirine kom ik mijn dag vast door.

Snor zonder snor was zo lief me richting Schiphol te rijden in de donkerte van 3 uur 's nachts. Keurig op tijd kwam ik aan bij de vertrekhal. Even zwaaien en dan naar binnen om te kijken waar ik mijn boardingpas in de vorm van een QR-code mocht laten zien. Na het tonen van mijn kode kon ik zelf mijn koffer inleveren op het doe-het-zelf-inleverpunt, en daarna kon ik door richting de douane, om de rugtas te laten checken. Allemaal in een poep en een zucht, en zonder mijn paspoort te laten zien, en dus had ik meeeeeer dan voldoende tijd om te wachten tot we daadwerkelijk konden vertrekken. Het was midden in de nacht, Schiphol is aan het verbouwen, en dus was er maar een minimum aan (voor mij) interessante winkeltjes open. Jammer, want het kan de tijd zo lekker doden. Dwarsliggers verkopen ze niet meer bij de boekenzaak (ben ik de enige die ze leest ?) maar een flesje water was gelukkig nog wel verkrijgbaar. Bleef er nog 2,5 uur over die ik vulde met lezen, mensen kijken, horen dat Snor weer lekker tussen zijn zure lappen dook, wandelen naar niks, ogen sluiten zonder slapen, en een nachtelijk ontbijt nuttigen.

Met een lichte vertraging van een klein kwartier vertrok het vliegtuig in zuidelijke richting. Mijn plek bij het raam was weer fijn, mijn twee Belgische buurdames hebben 3 uur lang door mijn “ik zonder me graag even af muziek” heen geouwehoerd. Ik hoopte op een piepklein tukje, maar dat was jammerlijk mislukt. Dan maar een korte actieve dag incalculeren, een aspirine voor de hoofdpijn door slaapgebrek, en op tijd te bedde eind van deze dag.

De vlucht was rustig, op de Belgische dames na dan, en zonder hobbels landen we in zonnig Sevilla. Alle passagiers stiefelden de trap af, over het vliegveld, lekker de 20 graden in die het nog was rond een uur of 10. Mijn trolley rolde keurig over de bagageband mijn kant op, en eenmaal in de ontvangsthal ging ik op zoek naar mijn chauffeur. Hij appte me keurig ….. in het Spaans, en dat beheers ik nou net niet. En de beste man geen Engels, maar foto's werken ook, en dus liet hij een foto zien van waar hij stond, en zo vonden we elkaar toxh nog vrij vlot. Ik gaf hem het adres van mijn appartement, en hij bracht met met gevaar voor eigen leven (en dat van mij) in een minuut of 20 naar mijn appartement. Hij wees naar een hek, en zei dat dit mn stekkie was. Mijn trolley en ik stonden op straat, en hij verdween. Nou, doei he !

Daar stond ik. In een smalle eenrichtingsverkeer straat, bij een stalen hek in het gebouw, die gelegen was naast een club. Even kreeg ik visioenen van het avontuur op Kreta (herinnert u zich deze nog nog nog nog ). Meteen appte ik met de verhuurder, en het bleek dat mijn appartement een straatje verder lag. Pfieuw ! Ik kreeg een fotootje van de juiste straat, en de routeplanner erbij. Netjes ! Na een minuut of 4 was ik alsnog op de juiste plek. Ook een smalle straat, ook een stalen hek, maar geen club naast het gebouw, maar wel bouwactiviteit. So be it. Moest ik alleen nog een uurtje wachten tot ik erin kon. Prima joh. Ik stond in de schaduw, mensen te kijken, en te wachten en inderdaad, na een uurtje kwamen er twee vriendelijke meiden me het gebouw in begeleiden.

Onverstaanbaar Engels wat ze brabbelden, maar ze wisten de weg dus das prima. Een gebouw in, met de lift naar de tweede verdieping, en zo mijn appartement in. (overigens niet het gebouw recht achter me op de foto, maar dat wist ik TOEN nog niet. het is het gebouw rechts van mij, voor de kijkers links) Keurig netjes, schoon, en ondanks dat ze slecht te verstaan waren, lachten ze lief, en wezen ze alles aan. Hier is de wifi, hier is de koelkast en hier de badkamer. Dit zijn de sleutels, app vooral als en iets is, veel plezier en tot ziens !

Ik had al snel door dat ik me hier wel kan vermaken komende dagen. Een lekkere bank om op te chillen, airco om het koel te houden, het bed lijkt wat hard, de klok werkt niet (zo hoort dat in een vakantie) en de ligging van het appartement is op papier geweldig. Eens kijken of dat in het echt ook zo was.

Ik gooide mijn spullen neer, en ging op zoek naar de eerste de beste buurtsuper voor wat eerste levensbehoefte. Leve de navigatie, want in een paar minuten was ik op de plek waar ze bier, water, brood, en fruit verkochten. Snel heb ik het terug gebracht naar het appartement, om vervolgens snel de stad weer in te gaan voor een eerste ontdekronde.

Mooi is dat ik van Manon een bingokaart met Sevillafoto's heb gekregen. Of ik de plekkies ff op kan zoeken. ZO leuk. Een uitdaging die ik graag aannam. En dus …. is de missie van vandaag ….. loop rond, proef de sfeer, en wie weet kom je wel wat tegen om alvast een stukje bingo-kaart af te strepen.

Met mijn gele kanarie rugzak met flesje water vertrok ik de stad in. WAT een feest vanaf de eerste stappen al. Al snel zag ik de kathedraal opdoemen die op mijn to-do lijst staat om nader te onderzoeken. De buitenkant van het bouwwerk is werkelijk geweldig.

Prachtige statige gebouwen staan er zowiezo om me heen, bloeiende bloemen naast klaterende fonteinen,

kleine stalen balkonnetjes, mooie statige beelden,

deftige luidruchtige locals en nieuwsgierige toeristen, en het valt me echt op dat het ontzettend opgeruimd, overzichtelijk en netjes is hier. Alle belangrijke bezienswaardigheden liggen ook nog eens ECHT op loopafstand ! Als ik de kathedraal voorbij loop, zie ik bijvoorbeeld het paleis al. En het 5 sterrenhotel, wat ook zo geprezen word in mijn Capitool-toeristenboekje. Een mooi rustig park,

overal koetsjes en paarden voor de luie toerist, fietsen en stepjes voor de liefhebbers. Een stukje verder trof ik de Torro del Orro naast de rivier. Een prachtig bouwwerk dat in de loop van de geschiedenis elke keer is geevolueerd in weer een nieuwe vorm.

De zon fikt ondertussen flink door, en ik zoek wat vaker een streep schaduw op tijdens mijn loopje, en zoek met een half oog ook naar de bingokaartplekkies. Een beetje per ongeluk vind ik er 1 ! Yes, nummer 5 is in de pocket !!! DAT motiveert !!!

De vermoeidheid slaat ondertussen wel wat toe in mijn lijf en benen, en ik duik even een terras op voor een koud glas cola. Ik laad mijn mobiel op met mn nieuwe powerbank. Handig, want ik gebruik de navigatie nu best veel om een gevoel te krijgen waar ik zit. Dat moet wel, want mijn richtingsgevoel is niet altijd even goed, maar het vreet ook batterij. Leven de vooruitgang dus. Een half uurtje later stiefel ik met wat meer batterij op mijn mobiel nog ff verder, en al wandelend vind ik ook een tweede foto van mijn bingo kaart. Kraskras door nummer 8. Leg die prijs maar vast klaar Manon !!!! :-)

ik sluit mijn dag af met een bezoekje aan de arena waar zo af en toe nog stierengevechten zijn. Niet mijn ding, laat die stieren met rust denk ik dan, maar goed …. kijken naar het gebouw kan geen kwaad. De buitenkant was prachtig en kleurrijk.

En binnen was een tentoonstelling met wat schilderijen van stieren die gedood werden (gezelllig), kleurige kleding van de stierenvechter, opgezette stierenkoppen, beelden ….. het kon me al met al toch niet echt bekoren. De arena zelf was best mooi, maar het voelde toch wat te nieuwerig en netjes aan of zo. Op het veld zelf waren ze aan het werk, en er stond een podium a la Andre Rieu. Kben voor de vorm nog even gaan zitten op de tribune, maar nee …... dit was niet mijn ding, en dus wast tijd om te vertrekken.

Twas ondertussen een uur of 5 en de koek was opperig. En dus gooide ik de navigatie aan, en liep richting mn stekkie. De vieze plakkleren uit, biertje lurken, even doesjen en lekker fris op de bank even het bloggie maken, met een bammetje en wat druiven als avondmaal. Nee …. geen maaltijd buiten de deur voor Cootjuh vandaag. Ik ben moe, klaar met alles, wil ff geen geluiden meer, geen stap meer zetten. Bijtanken …. DAT moet ik ! Maar deze eerste dag was mooi en veelbelovend. En morgen ga ik de kathedraal eens ECHT goed bekijken en kijken of ik nog wat van de bingokaart kan afstrepen ! # leukleuk