Geweldig geslapen heb ik vannacht. Het bed is dan wel keihard, maar als je de nacht ervoor NIET slaapt, en een dekbed gebruikt als matras, en de airco op lekker koelen zet, slaap je zo een uur of 9 aan 1 stuk door. Heerlijk. Even doesjen, ontbijtje naar binnen werken en dan met mijn rugzak vol flesjes water de stad in.

Voor ik in Sevilla kwam had ik al tickets gescoord voor de kathedraal van Sevilla en de klokkentoren la Giralda. Dat zou het wachten kunnen verkorten, en dus leek dat me een slimme zet. Die toren is prachtig hoog, er staat een bronzen beeld op, en binnen 5 minuten wandelen in mijn vizier. Langs de grote prachtig gedetailleerd bewerkte gebouwen, langs terrassen, de typerende balkonnetjes en steegjes, kom ik al snel aan bij de toren. En er staat een rij zo lang, dat ik nog even de illussie heb, dat dat voor mij niet geldt. Jammer joh ….. ik mag met mijn online tickets gewoon achteraan sluiten en dus ga ik op zoek naar het einde van de slang. Prima joh, ik heb vakantie he. Twee Engelse dames giechelen om de rij, de lange wachttijd en het nut van het online reserveren, en ik sluit me lachend bij het gesprek aan. Sneller dan verwacht schuift de rij op naar de toegang, en binnen een paar minuten mag ik naar binnen. Wel even de schouders bedekken natuurlijk. De split tot mijn navel is overigens geen probleem. Joejoe.

Ik begin met de klim de toren in. Een smalle gang omhoog (du-huh) geen traptreden, maar vals plat wat richting de top leid. Af en toe een doorkijkje over de stad, en elk “cirkeltje” in de toren wordt genummerd. Het zijn er meer dan 30, en sommigen hebben er flink moeite mee. Ik moet zeggen. Ik ben fitter dan ik dacht :-). Boven was het goed druk, de klokken waren goed zichtbaar,

en het uitzicht over de stad moest bekeken door een soort netwerk. Beetje goed richten en dan kun je best een kiekje maken. Aardig om te zien, zo'n stadsgezicht,

maar ik vond de blik op de toren zelf toffer. Voorzichtigjes afdalen dan maar weer. Voorzichtigjes ja, want ik loop op slippers, en de stenen kunnen glad zijn.

Na de toren was de kathedraal aan de beurt. Waar moet ik beginnen met vertellen.

Misschien dat het de grootste kathedraal van Europa blijkt te zijn ? Wat immens ! Hoog ! Groot ! Veel ! Pracht ! Praal !

Nou probeer ik vooral in mezelf te geloven, en heb ik eigenlijk niets met het christelijk danwel katholieke geloof. Maar zo'n kathedraal maakt toch nederig.

De hoogte is onvoorstelbaar, het plafond bewerkt dat ik werkelijk denk “HOE dan ?”. Er zijn ongekend veel hekwerken met erachter nissen met kunst, fijn gedetaillerde beelden waar ik ook weer denk “HOE dan?!”.

Veel bankjes zijn er geplaatst voor de toerist, maar ook voor de mensen die hier vast om een andere reden komen. Er klinkt in de kathedraal een melancholiek zacht rustig monotoon muziekje wat prettig om te horen is.

In een ruimte met vooral veel wit aan alllllle kanten, staan mensen in een rij om via een spiegel foto's te maken van het prachtige plafond.

Ik doe natuurlijk mee, al kun je ook gewoon je camera omhoog richting denk ik dan …. maar toeristen zijn kuddedieren, en ik wil geen spelbreker zijn.

Het glas in lood is prachtig, en ik loop bijna 1.5 uur te staren naar al het moois. Het is ondertussen wel erg druk, en ik ga even naar buiten. Buiten de kathedraal is een plein met bomen die prettige schaduw geven. Hier in de tuin heb je ook weer uitzicht op die enorme klokkentoren, en de nisjes in de omliggende muren zijn versierd met vazen, en prachtige deuren. Een heerlijke plek !

Maar de maag begint te rommelen, en ik besluit af te ronden. Ik verlaat de kathedraal, en ga op zoek naar een geschikt terras om wat te eten. Ik hobbel terug richting mijn appartement. Als ik vanuit huis “rechts” aanhoud, loop ik richting al het authentieke van Sevilla. Maar als ik meer “links” aanhoud zijn er gezellige straten, met balkonnetjes, doeken tussen de gebouwen, en allemaal gezellige winkeltjes. Leuk ! Ik denk even aan Snor zonder snor (Szs .... goed idee Jook !) en vermoed dat ie zich hier wel enorm zal vermaken !!!

Af en toe duik ik een winkeltjes in, maar als ik op een gezellig pleintje kom met terrassen, kies ik een terras met een betegeld sfeervol tafeltje, met uitzicht op een prachtig gebouw. Je kunt eigenlijk wel stellen …. dat ALLE gebouwen hier even indrukwekkend zijn.

De man uit de bediening spreekt geen letter Engels, net als de chauffeur van gisteren. Beetje jammer, want Spaans lukt me ook na een dag nog niet. Gelukkig was de menukaart wel in het Engels, al kom ik er nog niet zo uit hoe dat werkt met de tapastoestanden hier. Ik heb het dus veilig gehouden, en een neutraal hapje gekozen wat heerlijk smaakte. De benen kwamen tot rust, de maag was gevuld, en het vervolgplan van de dag was om richting het Plaza de Espana te lopen.

Als tussenstop had ik een plaatje voor de bingokaart in mijn agenda staan. Op de kaart stond een winkeltje wat geweldig moest zijn. En een slimme meid koekelt die naam gewoon ff en zet dan de navigatie aan. Slingerend door de steegjes, langs de smalle terrasjes en de winkeltjes, heb ik het winkeltje gevonden en zet ik een streep door plaatje 2. Het winkeltje was inderdaad vol met heul veel leuke dingetjes. Van kleding, tot sieraden, en van schaaltjes tot sieraden. OOK vond ik een mooi sjaaltje en DIE had ik nodig om plaatje 9 tot een goed einde te brengen. Meenemen dus !

Blij met weer een afgestreept plaatje sjok ik lekker door naar de Plaza. De navigatie doet weer zijn werk, en ik ben er blij mee. Ik kom ook nu weer binnen de 20 minuten aan bij mijn bestemming. Ik loop door een hek, rechts wat toeristenvallen, en een groot park die ik later ga ontdekken

en links alweer een prachtig groot gebouw. Hoog, statig, geweldig. Bij een doorkijkje zie ik de rest van het gebouw in een halve cirkel staan. De oooooh's klinken weer in mijn hoofd. Als ik eenmaal halverwege het doorloopje ben hoor ik prachtige melancholieke rustige Spaanse gitaarmuziek. Het sluit op een of andere manier aan op het moment, op de locatie. Ik weet niet goed waar het vandaan komt, denk dat het een bandje is of zo, en weet even niet wat er gebeurt maar mijn ogen tranen en houden niet meer op. Als ik een hoek omloop zie ik een oude man met een gitaar en een versterker live zijn muziek de wereld in te sturen. Het klinkt warm en zo mooi.

Natuurlijk denk ik aan mijn vader, die zo verknocht was aan zijn gitaar, maar de laatste jaren van zijn leven niet meer kon spelen. Mijn vader …. verdorie …. ik brak. Ik ben gaan zitten tegenover de man, uitzicht op het water, het gebouw. Tranen met tuiten, zo heftig. Ik ben er even blijven zitten, heb de man met google-translate verteld dat zijn muziek me zo raakte omdat mijn vader ook gitaar speelde. Ik vond dat ie dat toch even moest weten. We hadden daar even een mooie connectie.

Na een tijdje ben ik toch maar weer opgestaan. Slok water. Tas op de rug. Ogen drogen en door ! Dit gebouw in een grooooote halve cirkel, een grachtje ervoor met boogbruggen erover, en dan dat immense plein waar de koetsjes overheen rijden. Voor het gebouw waren zitjes met kleurig tegelwerk. In het gebouw zelf een soort promenade met doorkijkjes langs pilaren. Zo statig, zo prachtig. Maar hoe pak je dit op een foto ?! Pffff ….... Thuis moest ik maar even kijken of het was is, want met die fikkende zon op mijn scherm zie ik nul.

Wel tof …. is dat ik ineens doorhad dat hier foto 5 te vinden was. Zittend op de tegels, beentje omhoog, sjaal om de nek …. moest ik alleen nog 2 sinterklazen zien te vinden, en wat klootviolen met de zelfontspanner. Gelukkig kreeg ik hulp van een vriendelijke man, en kon ik plaatje 5 met mijn nieuwe sjaal die ik omhad met 36 graden ook echt afstrepen.

Nog even wat laatste plaatjes van de torens, de bootjes in de gracht, de tegels op de grond en dan snel naar een beloning. Die had ik wel verdiend. Daarbij zat ondertussen de 5 wel in de klokt.

Op naar de Aperol op het terras. Heerlijk ! Zitten met dat lekkers. Slippers uit, drankje erin,

en dan weer terug naar de thuisbasis. Daar scroll ik door mijn vele foto's waarbij ik wat kiesstress heb, typ mijn blog en duik nog even de doesj in. het is 20u .... ik heb nog niet gegeten, dus ik ga zo toch nog maar even de deur uit. Op zoek naar een dichtbij huis eetplekkie. En morgen, dan ligt er ook weer een half programma klaar. Heerlijk !