Afronden !

Er is een tijd van komen, er is een tijd van gaan. Het meeste is gezien, mijn benen zijn op, en ik heb me online ingecheckt voor mijn vlucht naar huis. De taxi is weer geregeld via booking.com, en het enige wat ik nog ff moet doen is een bam smeren voor onderweg en de laatste spulletjes in mijn tas mikken. Ik leg mijn sleutels op tafel en trek tevreden de deur achter me dicht.

Het is nog donker, er is geen kip op straat, en ik rol met mijn koffertje naar een strategisch punt zodat ik zowiezo mijn taxi niet misloop. Op dag 1 werd ik namelijk op de verkeerde plek afgezet, dus ik was scherp. Een minuut of 5 voor tijd kwam er een taxi aanrijden. Mooi op tijd ! Er wordt gestopt, ik stap in en vraag nog even of ze idd naar het vliegveld gaat. ja hoor, dat ging ze. Een ritje van 20 minuten wist ik, en ik bied als vriendelijk gebaar nog even een druifje aan (die ze afwijst). Na een minuut of 5 krijg ik een appje ..... van mijn taxichauffeur .... waar ik ben. Ik krijg het ineens wat warm. Ik zeg wat dommig dat ik in de taxi naar het vliegveld zit, en zie mezelf ineens in een greppel liggen, beroofd van koffer en mijn leven. Mijn booking-chauffeur meld dat ik dan in de verkeerde taxi zit. En inderdaad ....stilzwijgend leggen we de route af, ik stap uit, en verzoek om mijn koffer uit de kofferbak te halen. Dat was een utopie, want de koffer kreeg ik nie. Of ik ff wilde betalen. Ik bereikte een kookpunt. WAT een brutaliteit, WAT irritant is dit. ZO wil ik mijn tripje niet afsluiten. Ze dreigt weg te rijden, en ik schoot snel weer in de auto. Koos eieren voor mijn geld, terwijl de Spaanse dame me overlaadde met heel veel Spaanse tekst. ik had ook heel veel Nederlandse antwoorden voor haar, en vriendelijk waren ze niet. Betalen, bonnetje mee en mijn koffer kreeg ik terug. Ik kreeg nog een "nice day" naar mijn hoofd. Ze kreeg een "fuck you" terug. Graag gedaan, pffft.

Kheb nog even met de booking-chauffeur geappt, die meldde dat dit soort grappen vaker gebeuren. Chauffeurs die rondrijden in alle vroegte, en dan mensen oppikken die met een koffer langs de kant staan. Als ik terugdenk,heb ik domweg teveel aannames gedaan. Deze dame was toevallig op het tijdstip dat ik opgehaald zou worden op de juiste plek. Ik nam aan dat ze MIJN taxi was. Toen ik vroeg of ze idd naar het vliegveld ging, heeft ze gewoon gezegd dat dat zo was. Irritant toeval. Had ze 5 minuten later geweest, dan had ik in de GOEIE taxi gezeten. Les van vandaag. Check de naam van de chauffeur (want die had ik wel degelijk gekregen van booking.com) en vraag een foto.

Snel door met mijn leven. Sevilla was vet, daar gaat deze heks geen verandering in brengen. Ik was vroeg, de koffer kon ik nog niet kwijt, en dus werd het wat lezen, spelletjes doen, en wachtenwachtenwachten. Maar elke minuut tikt voorbij, de koffer kon ingeleverd, de rugtas werd gecheckt, en na deze check was het weer standaard op zoek naar water, waarna er verder gewacht kon worden.

Na al dat wachten kon er geboard worden en dat gaat in zones tegenwoordig. ik had de laatste zone. Mooi. Ik was onderhand wel een kei in wachten. Ooit kom je aan de beurt. En ik had afgelopen dagen genoeg actie gehad, dus laat mij maar hangen.

Even de QR scannen en dan naar buiten, richting het vliegtuig welke alllll die mensen met windje mee richting Nederland ging schieten in 2u20. Sneller dan normaal, al ging het wel met wat licht gehobbel. Ik doe mijn ogen dicht, zet een muziekje op, en speel dat ik op een onverharde weg zit. Werkt prima. Lang duurt het gehobbel niet, en buiten ziet het er ook gewoon vriendelijk uit.

Slapen lukt niet echt, al ben ik echt wel enorm moe. Lezen in mijn spannende boek zorgt ook dat de tijd vliegt. En zo land ik snel in Nederland.

Het zonnetje schijnt, Snor zonder snor komt me halen en terug in Nederland is het meteen actieactie. Mijn moeder wordt bezocht, haar was wordt gedaan, de voorbereidingen voor de kunststofkozijnen worden afgerond, de koffer wordt geleegd, Melis en Lynn komen even kroelen, en joepie, ik eet weer eens wat groente ! Zo gaan die zaken. Gelukkig heb ik de foto's van mijn avontuur nog !

Maria en het golvende dak

Een beetje vervelende nacht door iets wat klonk als een feestje in de straat, rumoerige mensen die het weekend luidruchtig in gingen. Ook waren mijn benen ZO moe, dat mijn lijf ook DAAR niet van kon slapen. Wie zegt dat het eenvoudig is om een stedentrip te maken, met als bonus een bingomissie, zal ik bij deze even teleurstellen. Maar … WAT IS HET TOF !

En dus ga ik voor deze laatste hele halve dag in deze fantastische stad. Wel op de trage modus. Ik blijf nog wat in bed hangen, lees wat in mijn spannende boek, ga op het gemakkie doesjen en ontbijten. Ik check mijn bingokaart nog even. Ik moet nog een paar locaties vinden en besluit bij 1 foto wat vals te spelen … de foto van de bewerkte tegels hebben namelijjk ineens een ander patroon … vast niemand die het doorheeft :-P.

Een tweede locatie heb ik alvast in mijn navigatie gezet voor later vandaag en dan blijven er nog 2 fotos over waar ik geen flauwe notie van heb. Frustrerend ! Maar het is vakantie …. ik laat het los en vertrek eind van de ochtend pas de stad in.

Vandaag ga ik zonder navigatie wandelend richting het park Maria Luisa. Lang het prachtige plaza Nueva dat in mijn achtertuin ligt, langs de oogstrelende gebouwen, af en toe een winkeltje in schietend, en ook weer langs die enorme kathedraal. Ineens zie ik het …. bij de kathedraal vind ik foto nummer 3. Hoe kon ik het missen. Snel afstrepen !

Binnen de 20 minuten ben ik weer bij het park. Ik heb de plattegrond uit het Capitoolboekje op de foto gezet, en weet nu ongeveer welke kant ik nog moet ontdekken. En warempel, het bevalt me meer dan gisteren !

De mooie beelden van knappe kerels met een handicap, en deftige dames op een bankje.

De bloemetjes en de waterpartijen. Het is rustiger dan in de stad, en dat vind ik wel even prettig. ik luister naar de fluitende vogels en het schretten van die irritante halsbandparkietvogeltjes.

Ik geniet van de mooie plekjes en doorkijkjes, van de bomen en het wortelgestel met een hekje er omheen (alsof de natuur luistert :-P)

en loop naar het verste punt in het park, daar waar een archeologisch museum is.

Die ga ik niet bezoeken overigens. De buitenkant is al oogstrelend genoeg. Waterpartij ervoor, mooi bewerkte bogen in prachtige kleuren boven de zwaar ogende hoge deur. Ik vind er wat van <3

Ik blijf nog even kijken naar een grappige duif, die mij ook nieuwsgierig bekijkt. George Baker komt ook nog even voorbij in mijn hoofd als een kindje roept naar een “paloma blanca”.

Waddinxveen is nooit ver weg …. een liedje ook niet. Als ik de duif zie slurpen van het water, merk ik dat ik ook wel zin heb in een versnapering, en ik schiet een terras op waar ze smoothies verkopen. Echte lekkere ook nog eens, zo blijkt. Smaakvol, vers fruit, lekker dik en ijskoud. Top !

Mijn benen komen weer bij en als de smoothie op is, loop ik door het park terug naar mijn volgende fotoplek, weer aan de andere kant van Sevilla (ook weer een minuut of 20). De lucht is ondertussen betrokken, maar de temperatuur is nog heerlijk. Ik loop voorbij het plaza Espana,

langs al die mooi gekleurde gebouwen. Ik wijk wat van mijn route af en vind geweldige streetart op de muren.

Maar omdat de afstanden niet groot zijn, ben ik al snel weer in het oude stuk van deze stad, en hoe centraler ik kom, hoe drukker het word. Er begint wat regen te druppelen, maar dat houd net zo snel weer op. Ik loop lekker door de smalle balkonrijke straatjes en de winkeltjes met veel toeristenprullaria, maar ook zeker andersoortig spul. Ik vind het sfeervol, maar ben gefocust op mijn volgende bingofoto.

Daar is niet aan te ontkomen. Een immens golvend dak (want tja …. ik weet niet hoe ik het anders kan noemen) Een plein ervoor, een straat ertussen, en dan via de trappen kom je onder een golvend dak met vierkanten erin. Op de bingofoto was het donker, maar ik kon het lichtknopje niet vinden. Heb wel net zolang gezocht tot ik in de juiste hoek stond. Nu maar hopen dat ik een krul van de juf krijg.

Daarna nog even spelen met de zelfontspanner, waarbij ik nog een mooie duik maakte over een halve stenen bol die in de grond lag. Wie legt dat daar nou neer ?!!! Muis van de hand open, maar heej … wel op tijd voor de foto he !?!

Zeer deed het wel, en dus trooste ik mezelf maar weer met een Sangria op het terras. Deze smaakte NIET naar hoestdrank en was een stuk beter dan die van gisteren. Dubbel zo duur ook, maar een kniesoor die daarop let ! Vanaf mijn terras zag ik dat je ook OP het dak kon ….. dus na de sangria ging ik toch nog even terug. Het ging niet voor niks, en de lampjes waren ook nog niet aan, dus ik besloot dat het de moeite niet was.

Ik kreeg nog een tip vanuit de bron voor de laatste foto. Das fijn ! Maar een snelle controle (had ik al “leve google geschreven” ?! leerde me dat ik voor de volle bingokaart nog een half uur moest lopen. Mijn benen protesteerden. Riepen dat 8 van de 9 op de kaart OOK mooi is. Tegenstribbelen was zinloos, en dus ging ik naar huis. Langs de volle terrassen met rumoerige mensen in smalle steegjes. Heel gezellig ….. maar niet meer voor mij.

Ik wil zitten, niks meer doen behalve een blog fluxen en de koffer pakken en vroeg de mand in, omdat er morgen om 6u30 een chauffeur komt om me naar het vliegveld te brengen. Het is mooi geweest. Heel mooi ! Ontzettend mooi ! Allemachtig wat is het mooi geweest !! Zelfs met 8 van de 9 foto's.

Ik wil NU alweer terug. En ik MOET ook terug, want ik moet mijn bingokaart nog vullen # kannie wachten !

Real Alcazar

De bouwput naast mijn woonadres was weer op tijd aan de gang. En dus was ik op tijd wakker om even lekker op te frissen en de dag te beginnen. Broodje eten, boekje lezen, en bedenken hoe ik mijn dag vandaag zou vullen. De eerste paar uur waren al gepland. De rest van de dag zou ik wel zien.

Ik heb mijn rugzakkie gevuld, en ben rond half 11 richting Alcazar gelopen. Eerst nog even een stop voor mijn bingo-kaart, want zo dolend door de straten van Sevilla, ga je toch dingen herkennen. En dus …. kan ik nu ook nummer 6 afstrepen.

Daarna door naar Alcazar, een koninklijke residentie. Ook nu had ik de tickets weer online gescoord in de hoop sneller vooraan in de rij te komen. Gisteren bij la Giralda maakte het niets uit, in dit geval was er een rij voor de mensen die een online ticket hadden gescoord, en een aparte locatie om nog een ticket te scoren. Winst dus voor mij. Al was de rij alsnog best lang, maar ook nu ging het weer sneller dan verwacht.

De QR kode werd gecheckt op dag en tijdslot, daarna moest de rugtas gescand op criminele inhoud, en vervolgens mocht ik naar binnen, want je kunt alles van me zeggen, maar crimineel ben ik niet.

Net als gisteren bij de kathedraal en la Giralda, was de impact van dit bezoek behoorlijk. De details van de gevels, de doorkijkjes, de motieven van de tegels. Je weet werkelijk niet waar je moet beginnen met kijken. De details van de motieven, de houtbewerking van de plafonds en de deuren, de tegels, de bogen van de doorgangen. Prachtig. Echt prachtig.

Ik heb een beetje als een kip zonder kop rondgelopen. Je kon middels een QR code ook informatie krijgen over alles wat hier te zien via je telefoon, maar ik ken mezelf, en kijk en schiet liever plaatjes van wat ik zie. En te zien en te schieten is er genoeg.

Het is wel wat druk en rumoerig in alle verschillende zalen. Maar ik probeer het te negeren, en focus op al het moois. De details, de motieven en patronen in de tegels. En als het geen patronen zijn, dan zijn het gezichten en als ik goed kijk …. dan denk ik … waren de neuzen vroeger ECHT zo lelijk ?!

Al die kleuren, de doorkijkjes, de kleden en schilderijen aan de muren.

De gewelven zijn indrukwekkend, de vloeren prachtig en eigenlijk weet ik niet waar ik moet beginnen met kijken.

Ook buiten is het prachtig. De trappen zijn betegeld, evenals de bankjes en de tegels onder mijn voeten. Het is typerend voor Sevilla, al dat tegelwerk en al die kleur. Ik houd ervan ! Na de ontdekkingstocht binnen, loop ik buiten in de tuinen. Er lopen pauwen in de tuin. Veel pauwen ook nog eens. Er zijn statige lanen met mooie vazen, palmbomen en wat beelden.

Ik vind het wat rommelig als ik eerlijk ben, maar schiet nog wat gezellige tuinplaatjes en speel wat met de zelfontspanner.

Ondertussen, als ik wat heen en weer ren van mijn telefoon naar de fotoplek, komt er een vrouw die aanbied om wat foto's te maken van mij, en of ik dat dan ook van haar wil doen. Das een stuk makkelijker. Maar ik ben geen fotomodel, en blijf houterig in 1 houding staan. Of ik niet een beetje mijn best kan doen, zegt ze. Joejoe ….. ik DOE mijn best he. Als ik een foto van haar moet nemen, beweegt ze linksom en rechtsom. Ah … zo moet dat dus X-D …. Gelachen hebben we wel !Volgende keer ….. knoei ik weer lekker zelf met mijn mobiel, want de foto's die van mij zijn gemaakt ….. zijn voor de helft mislukt. Zou het aan mij liggen ?! Hahaha …..

en door …... door de tuinen, langs een gestut stuk paleismuur terug naar het paleis. Ik wandel langs een …. ja …. ik kan niet anders zeggen dat het een wat lelijk stuk muur van een gebouw die uitkijkt over de tuin. Lelijk maar toch wel leuk.

Het nodigt in ieder geval uit om dat stukje gebouw even nader te onderzoeken. Ik vind de toegang via het paleis, een smalle doorgang, trapje op, smalle gang met veel toeristen en je bent als het ware in het lelijke stukje muur met uitzicht over de tuin.

Daarna ga ik nog even het paleis door. Door nog meer ruimtes met motieven, grote doeken, mooie kleuren, prachtige plafonds. En hoe mooi het ook is …. op een gegeven moment heb je het gezien. Nog even een korte ronde door de toeristenval, en dan ben ik ruim 2.5 uur verder met het onderzoeken van dit paleis. Klaar ermee !

Mijn mobiel is oververhit van al dit foto's en ik stiefel naar een terras voor een lunch. Ik heb bedacht weer richting Plaza de Espana te gaan. Daar heb ik gisteren lekker een Aperol genomen op een prima terras, en daar ga ik nu een lekkere lunch nuttigen. Het was er rustigjes, beetje loungemuziek, ja …. dat zou um worden.

Binnen 20 minuutjes zat ik aan tafel, en heb genoten van mijn lunch. Op kreeg ik het niet, maar ik mocht een stukkie meenemen voor later. Top geregeld ! Ik had mijn mobiel weer wat opgeladen met de powerbank, en vertrok naar de Plaza. Mijn missie was om de gitarist van gisteren nog even te voorzien van wat zakgeld. Vond ik wel zo aardig.

Maar eerst een stop bij de “ole ole ik ben een Spaanse Schone” fotomissie. Had ik gisteren al gespot, en ik vond het ZO fout, dat ik gewoon mee wilde doen. En dus. Koos ik een jurk, kroop erachter, kreeg een sjaal om mijn nek en een bloem in mijn haar. En met mijn eigen mobiel werden er foto's gemaakt door een zure Spaanse die geen lol in haar werk had. Whatever. Ik vond het hysterisch en speelde het spelletje mee. Of ik even een paar keer olee olee wilde roepen, dan zou ze het filmen. Joejoe. Zo slecht. Maar ik ben wat foute foto's rijker. Lekker zeg !

Daarna door naar de gitarist. Ik liep hetzelfde pad als gisteren, maar vond een lege plek waar hij gisteren nog zat te spelen. Verdorie ! Balen balen natuurlijk.

Kheb toch de halve boog nog even afgewandeld, want dit is toch wel echt een heul mooie plek hoor.

Eenmaal aan het einde van de wandel liep ik terug, en warempel … daar hoorde ik toch weer een gitaar ! Even slikken en snel kijken of het “mijn gitarist” was ….. Ik zag een man …. dat wassum nie ….. ik liep wat dichterbij en zag “die van mij” toch zitten !! Ze speelden samen. Ik trok mijn geld en schoof het in zijn handen. Ik zag herkenning, een lieve blik in zijn ogen, en er klonk wat Spaans gebrabbel. Ik legde mijn hand op mijn hart, om dankbaarheid te tonen. NU was het goed. Ik ben niet gebleven. Voelde de tranen gek genoeg alweer opkomen, en het tranendal van gisteren was wel even genoeg.

Door !! Cootjuh moet door. Even zwaaien naar mijn nieuwe beste vriend en dan door naar het park Maria Luisa. Ik heb er wat rondgelopen en het is een welkomen afwisseling van de drukte van de grootse toeristendigen. Het park zelf is behoorlijk groot, zoals alles hier groot is, zelfs de bomen zijn groot !

Ik heb dus vast veel NIET gezien want een plattegrond had ik ff niet mee.

Ik vond wat waterpartijen, fonteinen, met effect waterspuwende leeuwen,

grooooote bomen met zakjes erin geprikt,

en door grote oprijlanen reden de welbekende koetsjes in rijen het park door met vermoeide toeristen.

Het maakte geen verpletterende indruk, maar ik neem me voor thuis nog even in het boekje kijken waar ik moet zijn voor al het moois. Mss dat ik dan morgen nog even terugga …. of niet ….. geen idee.

Mijn voeten waren wel klaar met vandaag. De vijf zat ondertussen weer in de klok dus ik sleepte mezelf in de bloedhitte richting een terras. Sangria … DAT ging ik eens proberen. Na een trippel van een minuut of 20 dook ik het terras op. De bediening was flut, maar ze hadden sangria en daar ging het om. De eerste slok smaakte naar hoestdrank. De tweede ook ….. was dit het nou ? Maar goed. Je moet doorzetten he. Dus na het eerste glas heb ik een tweede genomen en ik moet zeggen … het went ! :-) De terrassen werden wat rumoerig en ik had vooral behoefte aan rust. De dag waas ook wel klaar. Ik was moe, op, klaar met deze dag. Zoveel gezien, zoveel indrukken, en er moet nog geblogd worden !

Eerst lekker opfrissen onder de doesj, en dan de administratie. En morgen …. morgen is de laatste hele dag hier. Het meeste van mijn lijstje is afgevinkt, maar er is wel wat frustatie …. want ik heb de bingokaart nog niet vol ! 1 foto weet ik nog te vinden ! Die pak ik morgen …. maar de andere 3 …. vooral foto 3 frustreert me, want zo moeilijk kan het toch niet zijn …. verdorie verdorie ….. Ach …. alst niet lukt …. kom ik gewoon terug !

van la Giralda tot Aperol

Geweldig geslapen heb ik vannacht. Het bed is dan wel keihard, maar als je de nacht ervoor NIET slaapt, en een dekbed gebruikt als matras, en de airco op lekker koelen zet, slaap je zo een uur of 9 aan 1 stuk door. Heerlijk. Even doesjen, ontbijtje naar binnen werken en dan met mijn rugzak vol flesjes water de stad in.

Voor ik in Sevilla kwam had ik al tickets gescoord voor de kathedraal van Sevilla en de klokkentoren la Giralda. Dat zou het wachten kunnen verkorten, en dus leek dat me een slimme zet. Die toren is prachtig hoog, er staat een bronzen beeld op, en binnen 5 minuten wandelen in mijn vizier. Langs de grote prachtig gedetailleerd bewerkte gebouwen, langs terrassen, de typerende balkonnetjes en steegjes, kom ik al snel aan bij de toren. En er staat een rij zo lang, dat ik nog even de illussie heb, dat dat voor mij niet geldt. Jammer joh ….. ik mag met mijn online tickets gewoon achteraan sluiten en dus ga ik op zoek naar het einde van de slang. Prima joh, ik heb vakantie he. Twee Engelse dames giechelen om de rij, de lange wachttijd en het nut van het online reserveren, en ik sluit me lachend bij het gesprek aan. Sneller dan verwacht schuift de rij op naar de toegang, en binnen een paar minuten mag ik naar binnen. Wel even de schouders bedekken natuurlijk. De split tot mijn navel is overigens geen probleem. Joejoe.

Ik begin met de klim de toren in. Een smalle gang omhoog (du-huh) geen traptreden, maar vals plat wat richting de top leid. Af en toe een doorkijkje over de stad, en elk “cirkeltje” in de toren wordt genummerd. Het zijn er meer dan 30, en sommigen hebben er flink moeite mee. Ik moet zeggen. Ik ben fitter dan ik dacht :-). Boven was het goed druk, de klokken waren goed zichtbaar,

en het uitzicht over de stad moest bekeken door een soort netwerk. Beetje goed richten en dan kun je best een kiekje maken. Aardig om te zien, zo'n stadsgezicht,

maar ik vond de blik op de toren zelf toffer. Voorzichtigjes afdalen dan maar weer. Voorzichtigjes ja, want ik loop op slippers, en de stenen kunnen glad zijn.

Na de toren was de kathedraal aan de beurt. Waar moet ik beginnen met vertellen.

Misschien dat het de grootste kathedraal van Europa blijkt te zijn ? Wat immens ! Hoog ! Groot ! Veel ! Pracht ! Praal !

Nou probeer ik vooral in mezelf te geloven, en heb ik eigenlijk niets met het christelijk danwel katholieke geloof. Maar zo'n kathedraal maakt toch nederig.

De hoogte is onvoorstelbaar, het plafond bewerkt dat ik werkelijk denk “HOE dan ?”. Er zijn ongekend veel hekwerken met erachter nissen met kunst, fijn gedetaillerde beelden waar ik ook weer denk “HOE dan?!”.

Veel bankjes zijn er geplaatst voor de toerist, maar ook voor de mensen die hier vast om een andere reden komen. Er klinkt in de kathedraal een melancholiek zacht rustig monotoon muziekje wat prettig om te horen is.

In een ruimte met vooral veel wit aan alllllle kanten, staan mensen in een rij om via een spiegel foto's te maken van het prachtige plafond.

Ik doe natuurlijk mee, al kun je ook gewoon je camera omhoog richting denk ik dan …. maar toeristen zijn kuddedieren, en ik wil geen spelbreker zijn.

Het glas in lood is prachtig, en ik loop bijna 1.5 uur te staren naar al het moois. Het is ondertussen wel erg druk, en ik ga even naar buiten. Buiten de kathedraal is een plein met bomen die prettige schaduw geven. Hier in de tuin heb je ook weer uitzicht op die enorme klokkentoren, en de nisjes in de omliggende muren zijn versierd met vazen, en prachtige deuren. Een heerlijke plek !

Maar de maag begint te rommelen, en ik besluit af te ronden. Ik verlaat de kathedraal, en ga op zoek naar een geschikt terras om wat te eten. Ik hobbel terug richting mijn appartement. Als ik vanuit huis “rechts” aanhoud, loop ik richting al het authentieke van Sevilla. Maar als ik meer “links” aanhoud zijn er gezellige straten, met balkonnetjes, doeken tussen de gebouwen, en allemaal gezellige winkeltjes. Leuk ! Ik denk even aan Snor zonder snor (Szs .... goed idee Jook !) en vermoed dat ie zich hier wel enorm zal vermaken !!!

Af en toe duik ik een winkeltjes in, maar als ik op een gezellig pleintje kom met terrassen, kies ik een terras met een betegeld sfeervol tafeltje, met uitzicht op een prachtig gebouw. Je kunt eigenlijk wel stellen …. dat ALLE gebouwen hier even indrukwekkend zijn.

De man uit de bediening spreekt geen letter Engels, net als de chauffeur van gisteren. Beetje jammer, want Spaans lukt me ook na een dag nog niet. Gelukkig was de menukaart wel in het Engels, al kom ik er nog niet zo uit hoe dat werkt met de tapastoestanden hier. Ik heb het dus veilig gehouden, en een neutraal hapje gekozen wat heerlijk smaakte. De benen kwamen tot rust, de maag was gevuld, en het vervolgplan van de dag was om richting het Plaza de Espana te lopen.

Als tussenstop had ik een plaatje voor de bingokaart in mijn agenda staan. Op de kaart stond een winkeltje wat geweldig moest zijn. En een slimme meid koekelt die naam gewoon ff en zet dan de navigatie aan. Slingerend door de steegjes, langs de smalle terrasjes en de winkeltjes, heb ik het winkeltje gevonden en zet ik een streep door plaatje 2. Het winkeltje was inderdaad vol met heul veel leuke dingetjes. Van kleding, tot sieraden, en van schaaltjes tot sieraden. OOK vond ik een mooi sjaaltje en DIE had ik nodig om plaatje 9 tot een goed einde te brengen. Meenemen dus !

Blij met weer een afgestreept plaatje sjok ik lekker door naar de Plaza. De navigatie doet weer zijn werk, en ik ben er blij mee. Ik kom ook nu weer binnen de 20 minuten aan bij mijn bestemming. Ik loop door een hek, rechts wat toeristenvallen, en een groot park die ik later ga ontdekken

en links alweer een prachtig groot gebouw. Hoog, statig, geweldig. Bij een doorkijkje zie ik de rest van het gebouw in een halve cirkel staan. De oooooh's klinken weer in mijn hoofd. Als ik eenmaal halverwege het doorloopje ben hoor ik prachtige melancholieke rustige Spaanse gitaarmuziek. Het sluit op een of andere manier aan op het moment, op de locatie. Ik weet niet goed waar het vandaan komt, denk dat het een bandje is of zo, en weet even niet wat er gebeurt maar mijn ogen tranen en houden niet meer op. Als ik een hoek omloop zie ik een oude man met een gitaar en een versterker live zijn muziek de wereld in te sturen. Het klinkt warm en zo mooi.

Natuurlijk denk ik aan mijn vader, die zo verknocht was aan zijn gitaar, maar de laatste jaren van zijn leven niet meer kon spelen. Mijn vader …. verdorie …. ik brak. Ik ben gaan zitten tegenover de man, uitzicht op het water, het gebouw. Tranen met tuiten, zo heftig. Ik ben er even blijven zitten, heb de man met google-translate verteld dat zijn muziek me zo raakte omdat mijn vader ook gitaar speelde. Ik vond dat ie dat toch even moest weten. We hadden daar even een mooie connectie.

Na een tijdje ben ik toch maar weer opgestaan. Slok water. Tas op de rug. Ogen drogen en door ! Dit gebouw in een grooooote halve cirkel, een grachtje ervoor met boogbruggen erover, en dan dat immense plein waar de koetsjes overheen rijden. Voor het gebouw waren zitjes met kleurig tegelwerk. In het gebouw zelf een soort promenade met doorkijkjes langs pilaren. Zo statig, zo prachtig. Maar hoe pak je dit op een foto ?! Pffff ….... Thuis moest ik maar even kijken of het was is, want met die fikkende zon op mijn scherm zie ik nul.

Wel tof …. is dat ik ineens doorhad dat hier foto 5 te vinden was. Zittend op de tegels, beentje omhoog, sjaal om de nek …. moest ik alleen nog 2 sinterklazen zien te vinden, en wat klootviolen met de zelfontspanner. Gelukkig kreeg ik hulp van een vriendelijke man, en kon ik plaatje 5 met mijn nieuwe sjaal die ik omhad met 36 graden ook echt afstrepen.

Nog even wat laatste plaatjes van de torens, de bootjes in de gracht, de tegels op de grond en dan snel naar een beloning. Die had ik wel verdiend. Daarbij zat ondertussen de 5 wel in de klokt.

Op naar de Aperol op het terras. Heerlijk ! Zitten met dat lekkers. Slippers uit, drankje erin,

en dan weer terug naar de thuisbasis. Daar scroll ik door mijn vele foto's waarbij ik wat kiesstress heb, typ mijn blog en duik nog even de doesj in. het is 20u .... ik heb nog niet gegeten, dus ik ga zo toch nog maar even de deur uit. Op zoek naar een dichtbij huis eetplekkie. En morgen, dan ligt er ook weer een half programma klaar. Heerlijk !

Suffiella

Gisteren ging ik keurig op tijd mijn mand in, echter kwam de slaap niet. Teveel spoken in mijn hoofd. Had ik alles ingepakt, was ik niks vergeten. Je zou toch denken dat je het na 55 levensjaren wel een beetje op de rit hebt. MOOI NIET, en dat resulteerde in een drietal slaapuren. Het scheelt dat ik dit soort jammerheden toch een beetje incalculeer. Slaapgebrek levert me altijd wat klachten op. Maar gewapend met aspirine kom ik mijn dag vast door.

Snor zonder snor was zo lief me richting Schiphol te rijden in de donkerte van 3 uur 's nachts. Keurig op tijd kwam ik aan bij de vertrekhal. Even zwaaien en dan naar binnen om te kijken waar ik mijn boardingpas in de vorm van een QR-code mocht laten zien. Na het tonen van mijn kode kon ik zelf mijn koffer inleveren op het doe-het-zelf-inleverpunt, en daarna kon ik door richting de douane, om de rugtas te laten checken. Allemaal in een poep en een zucht, en zonder mijn paspoort te laten zien, en dus had ik meeeeeer dan voldoende tijd om te wachten tot we daadwerkelijk konden vertrekken. Het was midden in de nacht, Schiphol is aan het verbouwen, en dus was er maar een minimum aan (voor mij) interessante winkeltjes open. Jammer, want het kan de tijd zo lekker doden. Dwarsliggers verkopen ze niet meer bij de boekenzaak (ben ik de enige die ze leest ?) maar een flesje water was gelukkig nog wel verkrijgbaar. Bleef er nog 2,5 uur over die ik vulde met lezen, mensen kijken, horen dat Snor weer lekker tussen zijn zure lappen dook, wandelen naar niks, ogen sluiten zonder slapen, en een nachtelijk ontbijt nuttigen.

Met een lichte vertraging van een klein kwartier vertrok het vliegtuig in zuidelijke richting. Mijn plek bij het raam was weer fijn, mijn twee Belgische buurdames hebben 3 uur lang door mijn “ik zonder me graag even af muziek” heen geouwehoerd. Ik hoopte op een piepklein tukje, maar dat was jammerlijk mislukt. Dan maar een korte actieve dag incalculeren, een aspirine voor de hoofdpijn door slaapgebrek, en op tijd te bedde eind van deze dag.

De vlucht was rustig, op de Belgische dames na dan, en zonder hobbels landen we in zonnig Sevilla. Alle passagiers stiefelden de trap af, over het vliegveld, lekker de 20 graden in die het nog was rond een uur of 10. Mijn trolley rolde keurig over de bagageband mijn kant op, en eenmaal in de ontvangsthal ging ik op zoek naar mijn chauffeur. Hij appte me keurig ….. in het Spaans, en dat beheers ik nou net niet. En de beste man geen Engels, maar foto's werken ook, en dus liet hij een foto zien van waar hij stond, en zo vonden we elkaar toxh nog vrij vlot. Ik gaf hem het adres van mijn appartement, en hij bracht met met gevaar voor eigen leven (en dat van mij) in een minuut of 20 naar mijn appartement. Hij wees naar een hek, en zei dat dit mn stekkie was. Mijn trolley en ik stonden op straat, en hij verdween. Nou, doei he !

Daar stond ik. In een smalle eenrichtingsverkeer straat, bij een stalen hek in het gebouw, die gelegen was naast een club. Even kreeg ik visioenen van het avontuur op Kreta (herinnert u zich deze nog nog nog nog ). Meteen appte ik met de verhuurder, en het bleek dat mijn appartement een straatje verder lag. Pfieuw ! Ik kreeg een fotootje van de juiste straat, en de routeplanner erbij. Netjes ! Na een minuut of 4 was ik alsnog op de juiste plek. Ook een smalle straat, ook een stalen hek, maar geen club naast het gebouw, maar wel bouwactiviteit. So be it. Moest ik alleen nog een uurtje wachten tot ik erin kon. Prima joh. Ik stond in de schaduw, mensen te kijken, en te wachten en inderdaad, na een uurtje kwamen er twee vriendelijke meiden me het gebouw in begeleiden.

Onverstaanbaar Engels wat ze brabbelden, maar ze wisten de weg dus das prima. Een gebouw in, met de lift naar de tweede verdieping, en zo mijn appartement in. (overigens niet het gebouw recht achter me op de foto, maar dat wist ik TOEN nog niet. het is het gebouw rechts van mij, voor de kijkers links) Keurig netjes, schoon, en ondanks dat ze slecht te verstaan waren, lachten ze lief, en wezen ze alles aan. Hier is de wifi, hier is de koelkast en hier de badkamer. Dit zijn de sleutels, app vooral als en iets is, veel plezier en tot ziens !

Ik had al snel door dat ik me hier wel kan vermaken komende dagen. Een lekkere bank om op te chillen, airco om het koel te houden, het bed lijkt wat hard, de klok werkt niet (zo hoort dat in een vakantie) en de ligging van het appartement is op papier geweldig. Eens kijken of dat in het echt ook zo was.

Ik gooide mijn spullen neer, en ging op zoek naar de eerste de beste buurtsuper voor wat eerste levensbehoefte. Leve de navigatie, want in een paar minuten was ik op de plek waar ze bier, water, brood, en fruit verkochten. Snel heb ik het terug gebracht naar het appartement, om vervolgens snel de stad weer in te gaan voor een eerste ontdekronde.

Mooi is dat ik van Manon een bingokaart met Sevillafoto's heb gekregen. Of ik de plekkies ff op kan zoeken. ZO leuk. Een uitdaging die ik graag aannam. En dus …. is de missie van vandaag ….. loop rond, proef de sfeer, en wie weet kom je wel wat tegen om alvast een stukje bingo-kaart af te strepen.

Met mijn gele kanarie rugzak met flesje water vertrok ik de stad in. WAT een feest vanaf de eerste stappen al. Al snel zag ik de kathedraal opdoemen die op mijn to-do lijst staat om nader te onderzoeken. De buitenkant van het bouwwerk is werkelijk geweldig.

Prachtige statige gebouwen staan er zowiezo om me heen, bloeiende bloemen naast klaterende fonteinen,

kleine stalen balkonnetjes, mooie statige beelden,

deftige luidruchtige locals en nieuwsgierige toeristen, en het valt me echt op dat het ontzettend opgeruimd, overzichtelijk en netjes is hier. Alle belangrijke bezienswaardigheden liggen ook nog eens ECHT op loopafstand ! Als ik de kathedraal voorbij loop, zie ik bijvoorbeeld het paleis al. En het 5 sterrenhotel, wat ook zo geprezen word in mijn Capitool-toeristenboekje. Een mooi rustig park,

overal koetsjes en paarden voor de luie toerist, fietsen en stepjes voor de liefhebbers. Een stukje verder trof ik de Torro del Orro naast de rivier. Een prachtig bouwwerk dat in de loop van de geschiedenis elke keer is geevolueerd in weer een nieuwe vorm.

De zon fikt ondertussen flink door, en ik zoek wat vaker een streep schaduw op tijdens mijn loopje, en zoek met een half oog ook naar de bingokaartplekkies. Een beetje per ongeluk vind ik er 1 ! Yes, nummer 5 is in de pocket !!! DAT motiveert !!!

De vermoeidheid slaat ondertussen wel wat toe in mijn lijf en benen, en ik duik even een terras op voor een koud glas cola. Ik laad mijn mobiel op met mn nieuwe powerbank. Handig, want ik gebruik de navigatie nu best veel om een gevoel te krijgen waar ik zit. Dat moet wel, want mijn richtingsgevoel is niet altijd even goed, maar het vreet ook batterij. Leven de vooruitgang dus. Een half uurtje later stiefel ik met wat meer batterij op mijn mobiel nog ff verder, en al wandelend vind ik ook een tweede foto van mijn bingo kaart. Kraskras door nummer 8. Leg die prijs maar vast klaar Manon !!!! :-)

ik sluit mijn dag af met een bezoekje aan de arena waar zo af en toe nog stierengevechten zijn. Niet mijn ding, laat die stieren met rust denk ik dan, maar goed …. kijken naar het gebouw kan geen kwaad. De buitenkant was prachtig en kleurrijk.

En binnen was een tentoonstelling met wat schilderijen van stieren die gedood werden (gezelllig), kleurige kleding van de stierenvechter, opgezette stierenkoppen, beelden ….. het kon me al met al toch niet echt bekoren. De arena zelf was best mooi, maar het voelde toch wat te nieuwerig en netjes aan of zo. Op het veld zelf waren ze aan het werk, en er stond een podium a la Andre Rieu. Kben voor de vorm nog even gaan zitten op de tribune, maar nee …... dit was niet mijn ding, en dus wast tijd om te vertrekken.

Twas ondertussen een uur of 5 en de koek was opperig. En dus gooide ik de navigatie aan, en liep richting mn stekkie. De vieze plakkleren uit, biertje lurken, even doesjen en lekker fris op de bank even het bloggie maken, met een bammetje en wat druiven als avondmaal. Nee …. geen maaltijd buiten de deur voor Cootjuh vandaag. Ik ben moe, klaar met alles, wil ff geen geluiden meer, geen stap meer zetten. Bijtanken …. DAT moet ik ! Maar deze eerste dag was mooi en veelbelovend. En morgen ga ik de kathedraal eens ECHT goed bekijken en kijken of ik nog wat van de bingokaart kan afstrepen ! # leukleuk

Olee

Thailand … wat was het mooi, wat was het bijzonder, wat was het een avontuur. Ik heb fijne napret gehad met het nalezen en afdrukken van mijn blogboek. Daarnaast ben ik hard bezig geweest met de mooiste foto's selecteren voor in mijn fotoboek. En nu staan ze netjes in mijn kast, naast alle andere reisavonturen.

Nu heb ik de belofte aan mezelf dat ik na het afronden van dit blog/fotoproject, een nieuwe bestemming kan gaan zoeken voor een solotripje. Dat was op zich niet heel moeilijk. Thailand is me zo goed bevallen, daar wil ik graag meer van ontdekken. Het reisplan is ondertussen zelfs zo goed als klaar, maar Snor heeft aangegeven in de winter ook wel weer de hort op te willen. Nou valt dat met mijn rondreisplannen in dezelfde periode als die hij wil reizen niet fijn samen. En dus stel ik die van mij een jaar uit tot januari 2026, zodat Snor in januari 2025 kan genieten van wat winterse warmte. Mijn tropische winterplannen gaan dus even de ijskast in. Zo kan ik mijn vakantiebudget ook nog even goed laten groeien. Win/win.

Ik bedacht me wel dat ik door dit schuiven in plannen nog een stukje geld “over heb”. En dat ik dat ook best in een stedentripje kan stoppen. Ik ben dan wel een natuurmeisje, maar Sevilla staat al een tijdje op mijn lijstje om eens te gaan zien. De cultuur, de geweldige gebouwen, de mozaiekkunst, en rustgevend groen is er ook te vinden. Tijd om het eens te gaan ervaren.

En als ik het eenmaal in mijn kop heb ..... dus geen geteut, geen geaarzel, maar aan de slag. Kheb de agenda erbij gepakt, gezocht naar tickets en een lekker appartement in het centrum via booking.com en nu staat er zomaar ineens weer wat in mijn agenda om naar uit te kijken. Begin september zit Cootjuh in het land van olee olee, tapas, cerveza en andere Spaanse gezelligheden. Lekker bezig, al zeg ik het zelf :-)