Vannacht heb ik even een flinke inhaalslag gemaakt. Ik lag rond 20u30 in mijn mand en mijn wekker liep af om 8u30. Als ik NU niet terug op aarde ben, weet ik het ook niet meer. De start begon met de nutteloze opfrisdoesj en het buffetontbijt waarbij ik een zo flink mogelijke bodem wil leggen omdat ik vandaag de planning heb om een stukkie te gaan lopen in nationaal park Lam Ru. Nou is hier geen Hollands weertype, dus ik schat in dat dit bejaarde lijf wat extra energie kan gebruiken.

En dus eet ik meer dan goed voor me is, en zeul deze voedselbalast terug naar mijn watervilla (wat klinkt dit toch heerlijk luxe … mijn watervilla). Ik lees nog een hoofdstukje, poets mijn tandjes fris, en pak een klein rugzakje in met een handdoekje, een fles water, en ook Beer mag vandaag mee naar buiten, met het koppie boven de rits, want anders is het te benauwd :-P

Ik loop richting de receptie waar de vrolijke jongeman met het geblondeerde haar, de blauwe slotjes, en het beetje dragqueen-achtige uiterlijk me lachend vraagt wat ik vandaag ga doen. Ik vertel hem dat ik naar het Lam Ru nationale park wil gaan. Dat ligt op 5 km afstand van mijn resort, en wandelen wil ik in dit geval niet, dus bied de blijerik aan om een taxi voor me te bellen, die al binnen een paar minuten voor de deur staat. Top geregeld.

Ik stap in de open getraliede achterbak van de auto, scheuren we stuiterend met de wind in mijn lokken in nog geen 10 minuutjes richting de toegang van het nationale park. Daar spreken we af dat de taxi me over een paar uurtjes weer op komt pikken ook bij 1 uitgang verderop. Betalen hoeft nog niet, dat kan straks ook.

Ik koop een ticket voor net niks, en krijg een uitleg bij een plattegrond op een A4tje waar ik werkelijk geen letter van versta. Maar de dame lacht er erg lief bij, en ik lach maar vriendelijk terug, buig even vriendelijk omdat zij dat ook doet, en gooi de rugzak op mijn rug en vertrek met de plattegrond in de tas. Ik schat in dat ik die niet nodig heb. Zo moeilijk zal de wandeling vast niet zijn qua de weg vinden.

Het pad is avontuurlijk, en begint verhard. Maar al snel loop ik op een natuurlijke ondergrond en is de wandeling een groot feest. Het pad stijgt flink, en daalt net zo heftig, is ook zo onregelmatig als de p*st. Er hangen af en toe wat touwen om je aan vast te houden, en als die er niet zijn, dan speel ik Jane omdat er ook lianen zijn.

Het stevige ontbijt was niet verkeerd ingeschat. Met deze hitte een wandeling als deze maken hakt er werkelijk enorm in. Al het water dat uit mijn hoofd stroomt, giet ik middels mijn waterfles er weer in (dit klinkt smeriger dan het in werkelijkheid gaat hoor). De energie trekt met een noodgang uit mijn lijf. Gelukkig loop ik in de schaduw, anders was die ene fles water vermoedelijk niet genoeg geweest.

Ondanks de zwaarte van de korte wandeling, geniet ik ook want dit zijn WEL de wandelingetjes waar ik zo van houd. Geen idee waar je heen gaat, lekker onvoorspelbaar, en de uitzichtjes zijn top.

Ik kom bamboe tegen in mikadovorm, wat ik een bijzonder grappig gezicht vond. De sneakpeak uitzichtpuntjes over zee met de grote stenen als decoratie blijft ook genieten, en deze uitzichtpuntjes waren er lekker veel. Of wat te denken van die e-nor-me on-Hollandse boomstam met een uitlegbordje erbij die ik wel gelezen heb, maar waarvan de info meteen weer uit mijn hoofd is gestroomd. Ik heb wel onthouden dat ik um impressive vond.

Het was klimmen en klauteren gedurende een ruim uur, en het hemdje was ondertussen al uitgetrokken voor hij helemaal doorweekt was, maar oh oh oh wat was ik blij toen ik op Little White Sandy Beach uitkwam.

Het zandstrand was prachtig, niet te groot, rotsblokken, schommels in de bomen, en een plek om je te laten masseren. Je mag het hier wel idyllisch noemen. Ik scoorde een blikje Sprite en plofde neer op een bankje. Schoenen uit, bijkomen in de schaduw, suikers mijn lijf in jagen, en staren naar deze omgeving. Een topplek, en een mooie beloning na een intense wandeling. Op het moment dat ik bijgekomen ben, mijn blikje drinken op heb, en een rondje wil maken over het strand, komt er een dame aanlopen die vraagt of ze even bij me mag zitten. Dat mag best, en ik zet mijn rugzak weer terug waar hij stond want even kletsen is ook fijn.

Ze heet Caroline, was nederlandse, 32 jaar jong en ze was net 2 dagen geleden gedumpt door haar vriend. Ze lachte er vrolijk bij, maar had zichzelf 1 dag gegeven om verdrietig te zijn, en nu ging ze er toch nog maar wat van maken. Zo lang duurde de relatie ook nog niet, maar zo tijdens een vakantie is wel wat lullig. En nu sprak ze dus zo af en toe eens iemand aan, had een scootertje gehuurd, en ging wat uitstapjes maken. Zo was ze net uitgenodigd door een Ierse kerel die een boot ging huren waarbij ze best mee mocht. Of ik ook mee wilde. Nou, eeh, nee hoor …. ik wil deze trip graag ECHT alleen doen. Al met al redde Caroline zich prima en dus wensten we elkaar succes met onze trip.

Ik maakte alsnog mijn rondje over het strand, liep nog even lekker door de branding. Ik had graag een plons genomen, maar dat durfde ik toch niet aan. In mijn rugzak zat mijn geld, mobiel, nou ja …. mijn leven en om dat nou zomaar neer te leggen in goed vertrouwen …. Ik besloot dat het mooi was geweest.

De andere uitgang werd opgezocht. Dit stukje was een stuk eenvoudiger en korter om te bewandelen, met net zulke bijzondere planten als op de eerste langere survivaltocht. Een fijne afsluiter van dit uitje. De taxi stond inderdaad ook al klaar op onze afgesproken tijd, en ik kroop weer in de achterbak voor een stuiterend retourtje naar de villa.

Daar was het tijd om een plons te nemen. Bijkomen, afkoelen. Ik had nog een colaatje en wat chipjes ook. Mijn eerste boek is ondertussen uit en ik begin lekker aan een tweede. Feestje.

Vanavond moet er weer gegeten worden. Das wel een dingetje want net buiten ut resort heb ik niet direct een restaurant gevonden wat helemaal fris en okee voelt of zo. Daarbij lopen er best wat zwerfhonden rond waar ik geen fan van ben omdat ik ze domweg niet vertrouw. Maar verhongeren is geen optie, dus speur ik wat rond op Tripadvisor voor restauranttips. Daarna trek ik rond 18u30 mn stoute sandaaltjes aan met mn gevonden restauranttip, trotseer de honden en ga op pad naar Jim's Fiske. Echt vlakbij, maar dan wel aan de overkant van de brede straat. Ut was me nog niet opgevallen. Een meevallertje qua afstand dus.

Ik ga dapper zitten op het plastic kuipje, aan een tafeltje met een plastic kleedje erop. Er zit wel wat volk, maar het is bij lange na niet vol. het is ook nog geen 20u, maar zo lang wilde ik toch niet meer wachten. Er komt een piepklein Thais vrouwtje aanlopen en van haar krijg een menu-kaart met ZOveel keus dat ik uiteindelijk maar iets kies met kip, groente en rijst. Chang erbij en dat moet het worden. Ik zit met mijn snuit richting de straat, en zie bij mijn buurvrouw een gerecht komen wat er mooi uitziet en ook met veel plezier wordt opgegeten. Ook tegenover me zit een man te smikkelen. Al snel komt mijn biertje met een jasje aan, en ook mijn kipgerecht verschijnt op een visschaaltje. Kniesoor die er wat van zegt. Op een apart bordje vind ik een bol rijst, en als ik eenmaal proef schieten mijn smaakpapillen op hol. Echt ZO lekker ! Smaakvol, knapperige groente, lekkere saus, goeie kip. Ik lik mijn vingers erbij af !! Het is ook niets teveel (of te weinig), en voldaan betaal ik mijn 5 eurootjes (dat is nog eens leuk uit eten). Even in het donker de drukke straat oversteken (spannend !) en dan schiet ik met mijn dikke buik naar mijn watervilla. Even doesjen, muggebeten tellen (die lopen gestaag op ondanks de spray en de rollers) en dan lekker de mand in en rusten. Morgen wordt er gepakt en gereisd naar een nieuwe locatie !