Kheb in de muffige kamer toch nog lekker wat uurtjes slaap kunnen pakken. Lekker. Het zorgt ervoor dat ik vol goede moed aant laatste stukkie reis begin. Eerst even doesjen en een stukkie blog fluxen, en voor ik het doorheb is het 12u en krijg ik een belletje dat ik op moet hoepelen uit deze muffe kamer met de hysterische vloerbedekking. Ik heb nog wat tijd voor ik naar het vliegveld ga, en omdat ik nog recht heb op een gratis lunch, en ik een Hollander ben, pak ik die nog even mee. Ik laat mijn boardingpas zien, verdien een glimlach en een goedkeuring en gooi mijn tasje neer op een van de veel tafeltjes in dit nog zo goed als lege restaurant van het hotel.

Er is genoeg te kiezen aan het buffet, maar gezien mijn opstandige darmfloravriendjes houd ik het rustigjes met wat kale rijst, groente, een stukje vis en wat fruitjes toe. Ik eet rustigjes en het restaurant stroomt langzaam voller. De bediening is ook hier vriendelijk, maar de tred van de jongeman die mijn hoekje van het restaurant in de gaten houd verraad zijn verveling. Hij sloft en sleept met zijn sneakers als ie heen en weer sjokt. Zijn mondhoeken krullen dan wel omhoog, maar zijn voeten optillen kan ie niet.

Na een uurtje ga ik richting de lobbie en ik besluit rond half 2 de bus te pakken naar het vliegveld, die elk half uur zo'n beetje rijd. Als ik dat ritje achter de rug heb, word ik afgezet bij de aankomsthal waar ik ben opgepikt. De buschauffeur ziet mijn vraagtekens in mijn ogen, en wijst waar ik heenmoet. Kben maar gewoon maar gaan lopen. “Beetje afkijken bij de andere reizigers, en dan kom ik er wel” dacht ik bij mezelf. Ik zag een groot bord met vertrektijden naar verschillende locaties en ging op zoek naar Amsterdam. De lijst schoot van te lezen letters, naar Abracadabra-letters die voor je ogen gaan dansen als je iets zoekt maar niet kunt vinden.

Alle andere mensen uit de bus vonden die van hun en vertrokken met richting een lift naar de juiste vertrekplek. Beetje irritant was wel dat Amsterdam in het rijtje niet stond. Eeeeh …. okee ?! Heb het 3x nagelopen, maar nee, geen Amsterdam. Dan maar weer iemand aanschieten, want ja …. geen idee joh.

Een vriendelijke dame keek met me mee, en nee …. ik stond niet op de kaart. Ze nam me op sleeptouw, de lift in, een gang door, naar een ander bord met vertrektijden. Stond ik ook niet op. Dat ging goed. Ze checkte gegevens op haar mobiel, en nee …. ook niets. Dat je dan toch even gaat twijfelen aan jezelf EN of de vlucht wellicht gecancelled zou zijn, maar zo te zien was er een storing gaande.

Ik kreeg de tip om me te melden bij de Emirates balie om navraag te doen, of om gewoon via de Smart-Gates balies n de security check naar ruimte B te gaan, want “daar ergens” zou het wel moeten gaan gebeuren. JoeJoe. In het kader van succes ermee ik ga andere dingen doen nu. Ik had nog zo'n 1.5 uurr Moest goedkomen en ben dus maar begonnen met lopen. Het is hier zo groot dat ik door de bomen het bos ff niet zie (zou ook apart zijn op een luchthaven) Groooooote liften

trappen, gangen en op zoek naar de Emirates balie …. waar een knetter van een rij stond. Mooi … die ging ik overslaan. Dan maar met mijn paspoort en boardingpas door de smartgates, daarna trolley laten checken en toen was ik “ineens” bij de hoek van gates B. En DAAR stond Amsterdam WEL op het bord en het vertrek was in B9 (daar is pap weer :-)) Pfieuw !

Er was nog wat tijd om rond te snuffelen en te kijken waar ik nou eigenlijk was beland. Veel winkeltjes en genoeg te flaneren. Niet dat het mijn ding echt is, maar zitten kon straks ook nog. Wel ging ik even op zoek naar B9 en volgde de pijlen …. linksaf, rechtdoor, en bij een splitsing zag ik op links B1, B3 …. die weg volgde ik, maar die stopte bij B5. Geen B9. Serieus ?! Wat was dit joh.

Ik liep door, kwam langs plekken war ik al geweest was, en kwam weer uit bij de beruchte splitsing waar ik B1 en B3 zag ….. hoe dan ? Maar B1 en B3 gingen linksaf …. B9 was rechts. Wie het snapt mag het zeggen, maar ook dit probleem was dus getekkeld. Ik was ondertussen wel klaar met zoeken en lopen. Weg wilde ik, en ik werd op mijn wenken bediend.

We werden weer in secties het vliegtuig in geleid (Topsysteem van Emirates) en rond 15u30 was het klaar om de lucht in te gaan voor de laatste 6 a 7 uur. Beetje wolken kijken. Nu wel, want het was nog even licht. Het werd een lange zit met lezen, luchthobbelen, muziek luisteren en hazeslaapjes doen. Nog wat eten en ik moet zeggen, ook dat is bij Emirates helemaal okee. Verder voelt deze laatste etappe van de reis gewoon zwaar.

Is het de gemoedstoestand … omdat ik ZO geen zin heb om de draad weer op te pakken ? Is het het tijdsverschil van Phuket / Dubai / Nederland ? Geen idee, maar het loopt zoals het loopt. En we landen netjes rond een uur of 20 en ik stap het vliegtuig uit op mijn slippertjes en 24 lagen shirtjes en hemdjes. Het is nul graden buiten. Nou, ik kan je zeggen dat ik dat niet gemist heb !

Ik duik het toilet in, trek sokken aan, en nog een extra shirt en een sjaal. Dat moet het zijn voor nu en ik loop naar de bagageband. Ik heb al wat app-contact gehad met Snor en mijn meissie. Zij zijn blij. Zij wel :-P. Mn koffer ligt netjes op de bagageband en dan is het naar de vertrekhal lopen. Snor staat al klaar, met mijn jas in zijn handen. Ik trek hem aan en voel me een Michelinmannetje met al die laagjes. Hij lacht. Ik ook, al bibber ik nog wat. En nu is het klaar.

Thuis drink ik koffie met een koek. Net als altijd. Bibi kruipt snel knorrend op mijn schoot, zodat ik voorlopig nergens meer heen ga. Ik gooi mijn koffer leeg zodat dat morgen niet hoeft. En ik duik mijn mand in waar de electrische deken ervoor heeft gezorgd dat ik er niet klappertandend instap. Terug naar het gewone leven. Maar jongens jongens, wat was dit een mooi avontuur.

WOORD VAN DANK: Wat nou zo mooi is, is dat mijn avontuur ook een avontuur is gebleken voor mijn trouwe volgers. Iedereen weet dat ik dit bloggen voor mezelf doe, maar ik ben echt nog altijd heel dankbaar en blij met mensen die de kracht opbrengen om alllll die geblogte lettertjes te lezen en OOK nog eens een bericht te tikken voor mij. Ik vind het fijn. Echt erg fijn. Het zorgt er altijd voor dat ik ver weg toch dichtbij ben. Hartje hartje.