Het wekkertje werd gezet, want ik had een mee-eter (nee nee, niet zo'n zwarte spikkel op de neus). In de ochtend zou er hoog bezoek komen en aan komen schuiven voor het ontbijt. Even een doesj, jurkje uit de stinkkoffer en tijdig naar de balie om de komst van Ome Gerard aan te kondigen. Veel vraagtekens in ogen bij mijn aankondiging van de komst van deze man, en ut moest twee keer uitgelegd, maar toen begrepen zut wel. Mooi. Een kleine 10 minuutjes later kwam ie aanrijden met zn bolide. Olifantentasje om de schouders, vriendelijk gezicht en 3 Brabantse zoenen. De gezelligheid was er !

We liepen naar het restaurant, wat een stuk rustiger was dan gisteren. Half negen is een goed tijdstip blijkbaar voor ontbijt. We kregen de ereplaats. Langs de rand van het buitenterras, uitzicht over het blauwe zwembadwater. Het moest zo zijn. De koffie werd ingeschonken, voor Gerard dan want ik knap er zelf niet van op, en er is weinig stilte gevallen. Gerard is een kerel vol verhalen en das plezierig.

We hebben wat om ons heen gekeken, en al was deze prinsesse-omgeving voor Gerard ff anders dan anders, het werd een bijzonder vermakelijk ontbijt. Smakelijk, dat ook natuurlijk. De koffie vloeide rijkelijk, en al waren de gezichten om ons heen van het kaliber “zuurpruim”, wij genoten met volste teugen want “je zou hier toch maar mogen zitten”. Dankbare typjes zijn we. Lepeltjes stelen ging dan wel een stap te ver, maar een gekke foto voor de Manora-app zat er zeker in.

Uiteindelijk hebben wut ontbijt met 3 rondes volbracht. Een keurige score. Gerard deed er nog een bordje bovenop, maar daarna was het 10u30 en kwamen ze vragen of we nog wat wilden van het buffet. Dat betekent dus sluitingstijd. We besloten dat het genoeg was. Gerard viel nog het laatste bordje fruit aan, tikte de laatste koffie achterover, en ik liep even terug naar de kamer om de bikini aan te trekken. Er moest opgefrist worden in zee.

Ik hobbelde terug naart restaurant, en samen liepen we naar het grasterras bij de giraffenbomen, kozen een stoel in de schaduw, lieten onze inboedel achter, en hobbelden naar zee. Heerlijk wat drijven en opfrissen. En prikkende ogen plus een slok nemen van het heul zoute zeewater als je een golf even niet ziet aankomen omdat je drijvend lijk speelde. Tijd om het droge op te klimmen. Vakantie is "go with the flow" he

Het klokje tikte door en we hebben het gezellig gehad. Veel kletsen over het leven, over Thailand, over wat moeilijk is en wat niet. Het is een fijne ochtend/middag geweest. Gerard is een kerel met het hart op de juiste plek, behulpzaam, vriendelijk, en vol humor. Hij heeft me meer geholpen met het slagen van deze reis dan ie beseft denk ik zo. Ik heb hem naar zijn auto gebracht, geknuffeld en gezwaaid. En ik hoop dat er een vervolg komt in het jasje van een Manora-reunie. Zou toch bijzonder zijn.

Toen hij uit zicht was, ben ik naar mijn kamer gelopen. Even het zoute water van mijn lijf spoelen, want in de middag stond er een masaassie voor me klaar hier op het resort. Beetje fris aankomen vind ik dus wel zo vriendelijk. Ik had nog een kwartiertje over, en heb nog even mijn boekje uitgelezen op mijn balkon en ben daarna naar de Merlin-spa gelopen. Precies op tijd.

De thee stond al klaar. Bloemetje ernaast. Heel schattig. Ook lag de te ondertekenen rekening klaar. Iets minder schattig, en dus handtekening zetten en snel vergeten. Ik ging op voor de aroma-therapie met lemongrass olie.

Ik liet me meenemen naar een kamer met 2 massagetafels. Heel sfeervol, met bloemetjes op het bed, een stapel kussens, rustgevende tingeltangelmuziek, en een stoel met ervoor een bak water met bloemetjes. Of ik me nu ff helemaal uit wilde kleden, en het flodderige pantyslippie uit het plastic zakje aan wilde trekken en mezelf weer in wilde pakken met een dikke handdoek. De masseuse zou zo terug komen. Prima. Ik heb braaf de opdracht uitgevoerd, snel wat foto's gemaakt van deze ruimte, en ze klopte of ze mocht binnenkomen. Zou ik “nee” zeggen ? Neuh …. ik heb hier wel zin an.

Ik mocht in de stoel plaatsnemen en de voetjes mochten in de bak met warm water. Ze waste mijn voeten en onderbenen (waren zeker toch nog niet schoon genoeg :-P), droogde ze af alsof ze van papier waren en ik mocht op de tafel komen liggen. Hoofd in het gat, uitkijkend op een bak water met erin een lotusbloem, kleedje over me heen.

Zo goed als alle onderdelen werden ingesmeerd met geurende lemongrassolie. Niet te hard, niet te stevig, gewoon prettig en goed te doen. Eerst de rug en schouders, daarna de benen en voeten. Na het omdraaien kreeg ik een minidoekje op de ogen, het dunne laken weer op mijn lijf, en werd de voorzijde stukje voor stukje ontbloot. Eerst voor het linkerbeen, en het rechterbeen. Hetzelfde met de armen, en de buik. Daarna de voorzijde van de schouders, en als laatste de nek en het hoofd. Een grote geurende citroen werd ik. Zo lekker. Toen ze klaar was met olien mocht ik rechtop zitten, en werd de nek en rug nog even gekneed en geklopt en na een uur was het feest over.

Behandeld als een teer poppetje, een zachte huid, en zo fris ruikend als een citroen. Ik zei nog dat ik bleef, maar ze wees naar mijn kleren. Of ik die even aan wilde trekken dan kon ik gaan. Gevoel voor humor had ze niet maar ze is wel goed in wat ze doet, en das wat best fijn.

Toen ik mn kleertjes aanhad werd ik op het buitenterras neergezet met alweer een kommetje thee en een snackje. En een waarderingslijst. Wat ik van de massage vond en ik kan echt niets negatiefs bedenken. Cootjuh is gewoon blij. Gevalletje happy ending, maar dan anders. Dat kan hier namelijk ook :-)

Na de thee en de snack bracht ik mijn geurende lijf richting zee. Ik had zin in een fruitshake en nam plaats op een kruk, uitkijkend over zee terwijl er een mini-varaantje (of een super salamander) voorbij kwam stiefelen.

De zon was niet zo krachtig (of het gaan wennen, dat kan ook), de wind was verkoelend, en ik voelde me heul tevreden. Zo tevreden dat ik ook nog wel een biertje lustte. Ik appte nog even gezellig met Gerard die ondertussen thuis weer aan de bak moest. We proosten virtueel op de vriendschap en na dat praatje ben ik nog even een stuk over het strand gaan lopen.

De zon begon al wat te zakken en dit zou mijn laatste echte hele avond worden. Gek zat. Ik krijg er ineens wat de kriebels van. De tijd is wel erg snel gegaan. Ik loop wat door het zeewater, mijn voeten zakken wat weg. Het zand kriebelt onder mijn voeten en de wind waait zo lekker. Ik zie mooie bomen, massagehutjes aan de kustlijn, dobberende mensen. Druk is het hier eigenlijk niet, en dat vind ik prettig.

Ik kom uit bij een stuk strand waar enorme stenen liggen. Houd ik van. Het geeft het strand net dat beetje meer. Zand is ook maar zand toch ?! Ik speel wat met de zelfontspanner, geef een toerist opdracht me te vereeuwigen op dit mooie stukkie strand, en als ik de foto terugkijk zie ik een gelukzalige tevreden citroenkop. Yep, laat mij maar hier !

Ik sjok weer terug naar het resort, en naar mijn kamer. Ik begin toch wat trek te krijgen ondertussen. Die ene boterham waar het biertje doorgaans voor staat is ff niet genoeg. Ik spoel thuis het zand van mijn voeten, gooi snel wat letters op de laptop voor de blog, en sjok naar Mali voor mijn avondmaal. Moet nog even rekenen hoe laat ik morgen vertrek, maar Mali zou ook zomaar voort laatst kunnen zijn vandaag. Boe-hoe-hoe.

Ik zit eerste rang vandaag. Direct naast de grillplaat aan de straatkant. De geimproviseerde afzuigers heeft zo'n beetje nul nut. De ventilator moet de mannen achter de grill verkoeling geven, maar het helpt ook om wat rook de straat op te blazen. Ik bestel kip madras not too spicy please en een mangosmoothie. Het is ook nu weer druk op het terras, en al zijn sommige mensen langs de straat wat huiverig als ze het vlees op de grill zien, (het slechte imago van eten op straat wat verkeerd valt denk ik zo) vaak laten ze zich na het proeven van een stukkie vlees toch overhalen. Verstandige mensen want het eten is hier top.

De kip madras is nog best wel spicy voor een bestelde "not to spicy" maar ik negeer de zweetdruppels want het smaakt wel echt erg lekker. Beetje doseren met de grote bol rijst en afkoelen met af en toe een slokje geel sap, en ik overleef het weer. Echt heul lekker ! De watermeloen als toetje is geen verrassing meer, maar smaakt ook fijn fris na mijn maaltijd.

Dan weer de berg op en de blog afmaken. En dan oh dan …. de laatste nacht. Morgen opnieuw de koffer netjes maken en een taxi naar het vliegveld roggelen. Inchecken heb ik ondertussen al gedaan. Dan nog even slim de trolley vullen ivm de lange tussenstop op Dubai. En verder ga ik morgen gebruiken voor terugblikken. Voor reflecteren, een beetje staren over zee, over hoe ik het heb gehad en gedaan. Van die dingen. Zucht … had ik al gezegd dat twee weken kort is ? En dat ik niet blij word als Snor me meld dat het sneeuwt in Nederland. Ik houd toch maar even in mijn achterhoofd dat ik altijd nog bij Gerard in dienst mag komen als worteltjesverbouwer. Waai nut ?!