Het standaard ritueel werd weer afgewerkt van een doesj en een ontbijtbuffet. Daarna ben ik terug gegaan naar mijn watervilla en ben ik gaan stoeien met mijn koffer en de inhoud. Ik heb gemerkt dat ik best wel wat spullen bij me heb die ik nooit aan ga trekken. Ik leer het ook nooit. Alles wat net een slag te dik was (zelfs hemdjes worden er geselecteerd) gaan in de trolley. Dat geeft overzicht. Bij de receptie heb ik de taxi geregeld naar de nieuwe stek. De receptioniste had vraagtekens bij mijn nieuwe locatie. “Ging ik DAARheen ?! Maar daar IS niks”. Ik heb gezegd dat het een bewuste keuze was, dat er wel degelijk iets te beleven was en dat het dus helemaal prima was en klopt. Gekke vrouw ….Na het regelen van de taxi had ik nog een uurtje over om te wachten tot mijn vertrek uit dit heerlijke luxe oord.

Ik haalde mijn bikini buiten van het wasrek, trok deze in de badkamer aan en sprong tot het plafond, samen met de kikker die uit m'n topje sprong. Gekkigheid. Ik ging na te zijn bekomen van de schrik nog even met mijn voetjes afkoelen in het water, wat lezen en luieren, en voor ik het door had was de taxi aangekomen.

De taxi was weer een open variant, maar ik mocht dit keer naast de chauffeur plaatsnemen. Hij bracht me in een uurtje rijden voor iets meer dan 25 euro naar Manora Garden. Door heuvels en bergen, langs palmbomen en lemen hutjes, met een noodgang van 100 km waar je maar 50 mocht rijden. Een avontuur op zich.

Manora Garden is een heel verschil met het luxe resort waar ik mijn watervilla had. De chauffeur moest in een winkeltje even checken waar het verblijf was, omdat de navigatie er blijkbaar mee ophield. Manora bevindt zich ook echt in een zijstraatje van de hoofdweg die nauwelijks opvalt.

Manora Garden is een terrein met 4 huisjes en een gebouw waar het ontvangst plaatsvind. Links van dat gebouw prachtig hooooge bomen. Mijn verblijf voor de komende 3 dagen is een klein kamertje met tafeltje en twee stoeltjes, een badkamer met een gebruiksaanwijzing bij de doesj. Een zwembad is er niet. Allemaal basic, maar het is hier schoon, rustig en prima, en tis helemaal okee.

De eigenaar, Gerard, is een gezellige man, een Hollandse kerel, die er sinds flink wat jaren samen met zijn Thaise vrouw zijn huisjes verhuurd, en Engelse les geeft. Helemaal gesetteld, en helemaal gelukkig hier. Ik hoor de krekels herrie maken, de hond slaapt op de koel-achtige tegels, en zijn vrouw Nui biedt me een lekkere snack aan van sticky kokosrice en mango.

Gerard is een man vol verhalen en goede tips. Hij begint meteen vertellen over wat er mogelijk is tijdens mijn verblijf mijn komende dagen, waarbij geopperd werd om de gewenste James Bond tour samen met de aanwezige gasten te doen om zo wat kosten te drukken. Tijdens deze uitleg van dit voorstel kwamen er twee van deze aanwezige gasten, Marco en Miranda terug van hun uitje.

Het blijken gezellige Nederlandse mensen. Ze komen uit de buurt van Leidschendam en dat is goed te horen aan de Haagse tongval van Marco. Het word een gezellige toestand, en de biertjes worden uit de gezamelijke koelkast getrokken. We vertellen beiden openhartig ons verhaal, hebben het over de reis die we maken, en het wordt een geanimeerd gebeuren.

Daarna lopen Marco en ik nog even samen naar de buurtsuper, 5 minuutjes verderop in de straat, om de koelkast direct weer te vullen met nieuw bier. De dame in de winkel kent hem al, en al praat zij Thais, en praat hij met zijn Haagse accent terug, ze hebben beiden plezier. Heerlijk dit.

We lopen terug, Marco wijst me op de mini-ananas die hij zo grappig vind en zelf ook al heeft gefotografeerd, waardoor ik natuurlijk niet achter wil blijven, en bij terugkomst krijg ik nog een derde biertje aangeboden, maar die sla ik even af, want ik wil alvast een beginnetje maken met mijn blog.

Omdat mijn kamertje wat warm is, besluit ik terug te gaan naar de ontvangstruimte zonder muren. Daar vang ik ook wat van de spaarzame wind, dus prima om daar alvast wat te tikken. Daar blijken ineens NOG twee nieuwe gasten te zijn aangekomen. Mark en Jacqueline blijken OOK gezellige mensen vol verhalen van hun tot nu toe gemaakte reis, en ook zij staan ingepland staan voor de tour van morgen. Ik ben benieuwd, maar eenzaam zal ik me morgen niet voelen geloof ik.

Miranda en Marco sluiten ondertussen ook weer aan op het gezamenlijk terras. Miranda duikt met Nui de keuken in voor het avondmaal. Of ik ook wil helpen. Eeeeh ….. nou ….. nee …... ik besluit dat ik kook en afwasvrij heb deze weken, al is het natuurlijk wel bijzonder om wat Thais te rommelkonten. Maar vandaag even niet. Misschien later. Misschien ook niet.

Van het bloggen komt met al dat geklets niet veel, en op een gegeven moment duik ik toch maar even terug op mij “eigen terras”. Even overtollig bier lozen, en dan een moment voor mij en mijn laptop creeeren omdat het kan. Daarna besluit ik dat ik ook nog even plat mag. De warmte, de biertjes weet jewel. Dan word ik gewekt door het geluid van een klingelend belletje. Das VAST het avondmaal.

Ik schiet mijn bed uit, veeg de slaap uit mijn ooghoek en ga het huis uit naar de ontvangstruimte. Ik vind een tafel vol schaaltjes met lekkernijen. Van rijst met ananas tot viskoekjes, van curry tot zeewier. Ik neem van alles een beetje, niet “zoals de Thai het doet” zo blijkt, want die neemt hapje voor hapje, maar ik besluit dat ik ook geen Thai ben en kleed mijn bordje netjes aan als een gezellige toestand. Het smaakt allemaal lekker, maar bij sommige hapjes schiet het water uit mijn hoofd.

De sfeer aan tafel is gezellig. De rondlopende grote spin op de grond zorgt ervoor dat de dames de voetjes lichten. De lizzards / gekko's op de muren vinden we schattiger. Er zijn tijdens het eten veel verhalen, er wordt gelachen, ontspannen gekletst, en Nui valt met al dat Nederlandse geklets wel wat buiten de boot. Ze is er blijkbaar wel vertrouwd mee, en doet haar eigen ding. Er schijnt overigens tijdens de maaltijd door de Thai zowiezo niet gepraat te worden. Wat moet deze avond intens zijn voor Nui.

Als de maaltijd erin zit, er stilzwijgend is afgeruimd, blijf ik nog heel even zitten en gaat de gezelligheid gewoon maar door. Toch besluit ik af te taaien om de blog af te ronden. Morgen wordt ook een volle dag. Veel zien, veel doen, vroeg op ook nog eens. Van die dingen, dus ik ga met mijn zaklamp richting mijn kamer, check um op enge beesten en pak daarna mijn rust.