De laatste nacht bij Anita en het laatste ontbijtje hier dus ook. Ik haal alles nog even uit mijn koffer, en maak het weer netjes en overzichtelijk zodat ik op de laatste locatie weer als nieuw begin. Het is zo gepiept, en als laatste gooi ik de nog altijd natte olifantenblubber kleren in een plastic zak met een boogje in mijn koffer. Dat zakje ruikt niet zo heel fris, maar straks gooi ik het weer met een boogje UIT de koffer richting een waslijn om verder te drogen.

Ik loop met dienblad vol lege ontbijtbordjes terug naar de receptie en maak de rekening op met Tuck. We kletsen nog wat en ik vraag of hij een taxi kan regelen voor rond een uur of 11 . Hij begint te bellen, en meld me dat er nul taxi's beschikbaar zijn omdat ze allemaal naar het Cheow Lan meer zijn met toeristen. Ik moet nogal schapig hebben gekeken. Ik bedoel … allemaal ? Nee joh ! Het goede nieuws was dat er vanavond (!!) wel weer ruimte zou zijn, en wat ik daar van vond. Eeeh …. nou …. toch wel een beetje jammer, maar als het zo is, dan is het zo he. Ik begon alvast na te denken over een plan B, maar Tuck ook. Hij liet zijn zus even in de rondte bellen, en warempel, die had een taxi gevonden en of ik daar gebruik van wilde maken. Tuurlijk wilde ik dat. Moest ik wel opschieten, want in 10 minuten zou ie hier zijn. Dan moest ik nog snel even tanden poetsen en afronden. Dat duurde welgeteld 3 minuten, en toen was de taxi er ook al ! Dus van geen taxi, naar wel een taxi binnen 5 minuten. Het kan verkeren ! Mijn nog te bedenken plan B kon alsnog over de linkerschouder, de afscheidsfoto kon gemaakt

en ik klom achterin een personenauto bij een meneer, en een klein kind (jaar of 7 gok ik) zat los op de voorste stoel. Dat kan hier gewoon he.

Ik verdenk de man ervan dat het de buurman is die gezelligjes wat bijverdient in het weekend. Ik vind het prima. Hij brengt me weg tenslotte. Even zwaaien en terug naar Khao Lak, wat ik je brom.

Het werd met het ritje wel. Hij begon redelijk beschaafd, maar hij kreeg gaandeweg wat ongeduldige bestuurderstrekjes. Bumperkleven, inhalen over onoverzichtelijke bergwegen, 110 kilometer per uur over diezelfde bergwegen, een doorgetrokken streep mag je gewoon negeren, en appjes mag je ook wel beantwoorden tijdens het rijden. Er staat toch een Thaise beschermheilige op het dashboard, dus wat kan ons gebeuren. Max Verstappen moet zich in ieder geval zorgen gaan maken. Zucht ….

Maar de bestemming is zonder brokken, deuken, schrammen of gebroken ledematen gehaald. En WAT een entree maakte ik hier. Een oprijlaan, vlaggen uit, een vijver met stenen kikkers, grote ontvangsthal waar net een enorme vaas werd voorzien van een fris “bloemstuk”,

knipmessende mensen die met plezier die belachelijke grote koffers van mij meenemen, en een verfrisdoekje omdat een entree maken toch ook hard werken is en er ook nog een formuliertje door me ingevuld moest worden. Ze weten niet dat ik “alleen maar” Cootjuh uit Waddinxveen ben natuurlijk.

Ik heb het toneelspel meegespeeld, en was blij dat er nu eens Thaise mensen zijn die verstaanbaar en duidelijk Engels spreken. Fijn ! Terwijl zij de papieren in orde maakten, en ik vervolgens mijn verblijf moest voldoen met de creditcard, werd ik naar mijn kamer begeleid.

Ik heb werkelijk mijn ogen uitgekeken. Heel veel gangen, heel veel kamers, heel veel gebouwen, maar NOG meer groen. Planten, bomen, fluitende vogels, waterpartijen, zwembaden, een ruimte met veel zitplaatsen en een boekenkast vol boeken in alle talen, doorkijkjes, uitkijkjes. Joh, je weet niet waar je kijken moet !

Ik denk nog even dat ik hier enorm ga verdwalen. Ik heb dan wel een ieniemini plattegrond gekregen met daarop de drie zwembaden, de verschillende restaurants, de spa, de fitness, het strand, en de lobbie, maar waar ik me zelf bevind ? Ik heb het nog niet ontdekt, maar gelukkig zie ik overal bordjes met kamernummers, dus mijn kamer vinden gaat in ieder geval lukken. En zo niet …. dan blijf ik op mijn kamer :-).

Die kamer is namelijk ook al zo fantastisch. Een bed waar ik overdwars NOG veel ruimte in over heb. Op het nachtkastje zie ik een soort zwart kastje met drukknopjes. Ik kan vanuit het bed alllllle lampjes in deze ruimte uitdoen en als bonus zien hoe laat het in New York is. Heul handig :-O. Het ruikt lekker, de tv staat aan met educatieve Merlin Resort weetjes, de badkamer is prachtig, een koelkast is er ook. Er liggen wat boekjes over de spa, de maaltijden, de natuur, en de roomservice. Er staat binnen een tafeltje, en er liggen zelfs 2 tafelkleedjes voor als je hier zou willen eten. Zou ik toch bijna concluderen dat er inderdaad mensen zijn die de kamer niet meer afkomen :-) Ik zie ook buiten een balkonnetje met 2 stoeltjes en een tafeltje, en het kijkt uit op 1 van de 3 zwembaden. Het watervalletje klatert en ik hoor geen gillende kindertjes. Mijn balkon is wat verstopt achter kale bomen, en de rust zorgt ervoor dat het hier niet als massa-toerisme aanvoelt. Wat een weelde, wat een luxe.

Ik gooi eerst de stinkolifantenkleren buiten op een houten wasrek, en laat de koffer even open om te luchten. Daarna kan ik niet wachten om het resort te gaan ontdekken. Ik pak mijn deurpas, mijn flesje water, de plattegrond en mijn mobiele camera en ga op tour.

Terug naar de lobbie lukt nog wel. Ik kom onderweg langs een zwembad waar ik net als bij mijn verblijf bij het Forest Resort wilde beesten tegen kom. En ondanks dat ik weer veel gebouwen vol kamers zie, maakt al het groen het hier meer dan goed. Elke gebouw lijkt bijna ingepakt in planten, bomen en struiken. De plattegrond stop ik al snel weg. Ik kom er gewoon niet zo goed uit, en besluit de bordjes te volgen. Ik wil graag uitkomen bij de zee, want daar is een strandtent waar je wat kunt drinken, en DAT wil ik wel.

Ik kom langs de ontbijtruimte die ik herken van Snor zijn foto's van vorig jaar. In het echt is het eigenlijk NOG mooier dan op de foto. Zo werkt dat vaker. De beleving is gewoon toffer dan een plaatje, dat is ECHT zo. Ontbijten kun je hier op een terras dat uitkijkt over een zwembad. Dat word een feestje morgenochtend. Ik kom ook langs de spa, en als ik nog meer trappen afdaal kom ik bij een enorme tuin.

Ligstoelen, een restaurant, kleine open loungehuisjes die bij de spa horen en waar je je fijn kunt laten masseren. Heel verleidelijk om dat te doen, maar de prijzen waren net zo 5 sterren als het verblijf hier, dus daar ga ik nog even enorm over nadenken.

Naarmate ik verder liep kwam ik de giraffenbomen tegen die Snor ook had gefotografeerd. Ik stuurde hem een appje om te laten weten dat ik ze ook gevonden had. Beetje vreemd toch om hier nu te zijn, terwijl hij hier vorig jaar is geweest. Maar ook erg leuk, want zo hebben we toch een soort van deelervaring van hetzelfde.

Na de giraffen liep ik door naar de strandtent. Het was ondertussen wel tijd voor een verfrissing, en ik liet mezelf een vers fruit drankje knutselen en ging ermee aan een tafeltje zitten dat uitkeek over de zee. Voetjes in het zand, staren over het zand en de blauwe zee, en keihard genieten als een Prinses (ja ja Gerard, ben ik ineens toch op mijn plek zeg ! :-P)

Opgefrist en wel ging ik nog een stukje met de blote voetjes over het strand. Dat ging warempel bijna mis, want de golven waren aardig sterk en bijna werd ik onderuit getrokken. Leuk voor de omstanders als dat was gelukt, maar gelukkig voor Cootjuh ging het goed. Mijn mobiel had het namelijk niet tof gevonden. Na deze ervaring kroop ik toch maar weer terug op het zand, hobbelde wat heen en weer, en vond het jammer dat ik niet meteen de bikini had aangedaan. Voordat ik die aantrok, heb ik nog ff wat garnalenloempiaatjes soldaat gemaakt, en dan SNEL terug.

Nu wist ik ongeveer hoe het hier werkte, en ik ging alle kruip- en sluip- door routes weer terug, hees me op mijn kamer in mijn bikini, pakte het Merlin badlaken en een leesboek, en ging terug richting het strand. Daar koos ik een lekker bedje, en nam het ervan. Even alles goed inpakken en verstoppen, en dan hopen dat hier alleen maar eerlijke mensen zijn en het water in.

De zee was heerlijk ! Charmant de zee in valt niet mee, maar oncharmant de zee in vond ik ook best. Slingerend en strompelend was ik over het moeilijke punt, en kon ik ervan genieten hoe anderen liepen te klungelen. De golven waren nog best heftig, maar het even dobberen in zee was top. Daarna uit zee, wat verrassend eenvoudig ging. Beetje meegaan met de golven en je staat op het zand. Even het zand afspoelen en dan lekker op mn bedje waar mijn spulletjes nog gewoon lagen. Zie je wel, alleen maar eerlijke mensen hier.

Ik heb een flink begin gemaakt in mijn 3e dwarsligger deze vakantie, en toen het toch wat begon te regenen, had ik er ook wel genoeg van. Ik ben terug naar de kamer gegaan, en ben lekker gaan doesjen. Die lag verzonken in de vloer, en voorzien van shampoo en doesjgel. Das mooi ,want mijn doesjgel was op. Opgefrist heb ik op mijn balkonnetje gewacht tot de regen voorbij was, en eind van de middag besloot ik vroeg te gaan eten.

Kon ik mooi even het dorp ontdekken. In een paar minuten ben ik bij de “hoofdstraat” waar de magic happens. Nou stelt deze magic hier niet zo bijster veel voor. 4 kleermakers, eettentjes, toeristenwinkeltjes, en buurtsupertjes waar ik even een flessie water heb gescoord voor morgen bij de zee. Daarna ben ik op een terras gekropen waar VOOR dit terras al wat gegrild werd.

Een leuk gezicht, wat ook uitnodigt want veel toeristen stoppen even, kijken wat er aan de hand is, worden aangesproken door de dames uit de bediening, en soms krijgen ze een stukkie vlees om even te proberen. Slimme mensen hier, want vaak komen ze na deze “prop-actie” op het terras terecht.

Een prima keuze, want ik heb heerlijk gegeten voor wehnug ook nog eens en besloot om dit mijn vaste dinerstek te maken voor de laatste dagen.

Dan weer terug naar mijn laatste basiskamp. De lampjes bij de entree en in het resort van Merlin waren aan. Een prachtig bijna sprookjesachtig gezicht. Ik ben blij met mijn keus de laatste dagen in weelde te baden. Geen idee of er nog veel actie gaat zijn hoor. Een massage staat nog wel op mijn wensenlijstje. Eens kijken waar ik dat doe. Eerst de blog maken en morgen …. is morgen …... dan ga ik wel eens nadenken over de laatste invulling.

En als ik mijn bed in duik, en het buiten ondertussen fijn plenst, druk ik op alle knopjes op het zwarte knopjes apparaat op mijn nachtkastje. 2 lampjes blijven aan en ik zoek me werkelijk een slag in de rondte naar waar het juiste lichtknopje te vinden is. Gelukkig hoef ik niet met het licht aan te slapen, want het laatste knopje vind ik achter het hoofdschot van het bed (logisch .... not). Truste !